Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Εν υπάρχει λαλώ σου

Ρε, πάμε να δούμε αν ήρτεν ο Άγιος Βασίλης;

Όι, φοούμαι…

Δάμπου φοάσαι;!

Ένι ξέρω!

Πάμε.

Όι.

Πάααααμε.

Εν πάω, ρώτα τη μάμμα.

Ρώτα την εσύ.

Όι, εσύ θέλεις να μάθεις.

Γιατί εσύ εν θέλεις να μάθεις;

Όι.

Ε, πέρκι εν σου έφερε τίποτε καλό.

Μάμμα, εννά ήρτεν ο Άγιος Βασίλης;

Όι αγάπη μου.

Μα γιατί; Που το ξέρεις; Μπορεί να ήρτεν.

Εν Χριστούγεννα τωρά, ο Άγιος Βασίλης έρκεται τη Πρωτοχρονιά, αφού τότε γιορτάζει.

Ναι αλλά μπορεί να ξεκινά που νωρίς για να προλάβει!

Ππππιιι εμείς είμαστε πολλά μακριά που το σπίτι του, ίσια που εννά προλάβει να έρτει τη Πρωτοχρονιά.

Εν με κόφτει, εννά πάω στο δέντρο να δω. Μπορεί να επρόλαβε!

Γαϊδουρινό πείσμα τζαι στη κοσμάρα μου από μικρή, να μου λένε δεν τζαι να λαλώ μπορεί τς τς τς… ο Άγιος Βασίλης ερχόταν πάντα Πρωτοχρονιά σπίτι μας, τώρα που το σκέφτομαι τζαι τωρά Πρωτοχρονιά έρχεται! Τι πήγα και θυμήθηκα!!! Μια χρονιά μου έφερε walkman μια άλλη χρονιά φωτογραφική τζαι στη δευτέρα γυμνασίου φακούς επαφής… βλέπετε, μεγαλώνοντας αλλάζουν οι ανάγκες… για φέτος θέλω ένα διαμέρισμα, ένα καινούργιο αυτοκίνητο, κάμποσα λεφτά, μετρητά σε πεντακοσάρικα παρακαλώ, προσωπική και παγκόσμια ειρήνη χαρά υγεία ευτυχία τζαι ένα ψηλό μελαχρινό με αθλητικό κορμί και πράσινα μάτια. Όποιου πέσω για το Secret Santa να κανονίσει τη πορεία του, ευχαριστώ!

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Γάμος και Διαζύγιο αλά Κλασικά

Τον γνώρισε όταν σπούδαζαν, κλασικά. Έμεναν μαζί, κλασικά. Σε όλους έλεγε ότι δεν έκαναν σεξ, κλασικά. Πήγαινε στα μπουζούκια και φορούσε μίνι, δηλαδή ήταν πολύ μοντέρνα κλασικά. Μέχρι τα Χριστούγεννα αποφάσισαν να αρραβωνιαστούν, κλασικά. Ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη από την Τάδε, δεν θα την άφηνε να αρραβωνιαστεί πρώτη, κλασικά. Έκαναν πάρτι σε αίθουσα δεξιώσεων του κώλου, κλασικά. Μέχρι το καλοκαίρι έμεινε έγκυος, κλασικά. Έκαναν βιαστικό πολιτικό γάμο, κλασικά. Μέχρι το επόμενο καλοκαίρι έγινε και η βάφτιση, κλασικά. Μετά από ετοιμασίες δύο χρόνων έγινε και το θρησκευτικό πανηγύρι στον Τρίκκη, κλασικά. Δεν είχαν ούτε σπίτι ούτε λεφτά, κλασικά. Τσακώνονταν συνέχεια, κλασικά. Χώρισαν, κλασικά. Αυτός θα μείνει με τους γονείς του μέχρι να του βρουν μια καλή κοπέλα από σπίτι, όχι μια σαν τη ξετσίπωτη, κλασικά. Αυτή θα μείνει με τους γονείς της και το παιδί που θα το μεγαλώνουν σαν δικό τους μακριά από τον άχρηστο για να μπορεί να κάνει απερίσπαστη τις βλακείες που έπρεπε να έκανε στα είκοσι της, κλασικά.

Είναι τόσο προβλέψιμοι που νευρίασα, έπεσα μέσα ακόμα και στα χρόνια που θα άντεχαν παντρεμένοι!

Μήπως να αγοράσω μια γυάλινη σφαίρα και να ξεκινήσω μια δεύτερη καριέρα;!

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Ω! αφέλεια!

Στις ξένες σειρές έμεινα στο Lost που ξεροστάλιαζα στα torrents και έτρωγα τες εργατοώρες του προηγούμενου μου εργοδότη να βολτάρω στα forums και να διαβάζω τες υποθέσεις και τες μαλακίες που έγραφε ο καθένας ενώ η αγαπημένη μου σειρά έβερ είναι φυσικά το Friends.

Καμιά φορά μπορεί να κάτσω να δω το Desperate Housewives ή το Closer αν τα προσέξω στο πρόγραμμα της τηλεόρασης παρόλο που όσο περισσότερο καιρό κάνω να τα δω τόσο περισσότερο χαζά μου φαίνονται και κάποια από αυτά που θα ήθελα να δω όπως το How I met your mother, το 20 Rock και το The big bang theory δεν τα δείχνουν τα ταπεινά μας κανάλια και όχι, δεν θέλω συνδρομητική!

Για σήμερα πρόσεξα ότι θα ξεκινούσε το Fringe, από τους παραγωγούς του Lost λέει, είπα να κάτσω να το δω. Ξεκινά με ένα αεροπλάνο σε καταιγίδα… όχι και το καλύτερο μου μιας και έχω τρία χρόνια να μπω σε αεροπλάνο… προσπαθώ να το ξεπεράσω έτσι τις συγκεκριμένες σκηνές τις έβλεπα με κλειστά τα μάτια.

Μετά βρισκόμαστε σε ένα motel από αυτά που κάθε παράνομο ζευγαράκι σε κάθε σειρά ή ταινία που σέβεται τον εαυτό της καταφεύγει για να βγάλει τα μάτια του και βλέπουμε μια ξανθιά νεαρή να χαμουρεύεται με ένα τύπο που φωνάζει η μούρη του από μακριά ότι είναι guest και σε λίγο πρόκειται να πάει στα θυμαράκια.

Και ναι! Αυτό συμβαίνει! Είμαι μέντιουμ! Αλλά όχι, δεν πεθαίνει, μολύνεται από κάποια περίεργη χημική ουσία και αρχίζει να γίνεται σιθρού. Τότε η ξανθιά νεαρά που είναι και πράκτορας του FBI παρεμπιπτόντως, μέσα σε ενάμιση λεπτό τηλεοπτικού χρόνου βρίσκει έναν επιστήμονα που μπορεί να βρει το αντίδοτο αλλά βρίσκεται κλεισμένος σε τρελάδικο παρέα με τον Hannibal Lecter.

Όμως για να τον επισκεφτεί πρέπει να συνοδεύεται από ένα συγγενή του έτσι μας ενημερώνει ότι ο πρωτότυπα τρελός επιστήμονας έχει ένα γιο ο οποίος είναι πρωτότυπα διάνοια με IQ ξέρω ‘γω πόσο πάνω από το συνηθισμένο αλλά πρωτότυπα δεν είναι καθόλου ευχαριστημένος με αυτό και η σχέση του με τον πατέρα του πρωτότυπα είναι χάλια και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Ιράκ να κάμνει πρωτότυπα τον τυχοδιώκτη.

Piece of cake, μπαίνει αυτή στο πρώτο αεροπλάνο για Ιράκ, βρίσκει τον γιο, όλα αυτά να σας θυμίσω για να σώσει τον γκόμενο της αλλά με επίσημη δικαιολογία για να πατάξει τη τρομοκρατία και μόλις βλέπω τον γιο καταλαβαίνω πως με κάποιο μαγικό τρόπο ο γιος από ρεμάλι θα βρεθεί να συνεργάζεται μαζί της σε όλα τα επεισόδια όλων των σεζόν γιατί ο γιος ήταν ο γλυκούλης ο Pacey ο καλύτερος φίλος του Dawson που ήταν το κρυφό αντικείμενο του πόθου της Joey Potter, καμία σχέση με τον Harry που ενώ τα είχε με τον Pacey στην πραγματικότητα ήθελε τον Dawson που ήταν ένας ξανθομπάμπουρας φλώρος μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε για τι πράγμα μιλάω!

Αυτός λοιπόν, δεν θέλει βέβαια να πάει πίσω στην Αμερική να δει τον πατερούλη του στο τρελάδικο ή οπουδήποτε αλλού και της λέει της sweetheart ότι δεν θα πάει αλλά αυτή σε τρία τέσσερα δευτερόλεπτα τον εκβιάζει με κάτι που δυστυχώς ξέχασα και στην επόμενη σκηνή τους βλέπουμε στο αεροπλάνο να συζητάνε πάλι κάτι που ξέχασα.

Ούφφου… βαριέμαι να γράφω όσο βαριόμουν που το έβλεπα…

Λοιπόν, to make the long story short τωρά τζαι δα, βγάζουν τον τρελό από το τρελάδικο με τόση ευκολία που απορώ γιατί ήταν τόσα χρόνια μέσα, μας εξηγεί ο τρελός πως η κοπελιά μπορεί να μιλήσει τηλεπαθητικά με το παλικάρι που βρίσκεται σε κώμα αν βγάλει τα ρούχα της και μπει καλωδιωμένη σε μια δεξαμενή με νερό παρέα με τα μέντιουμ του minority report, βρίσκει την ευκαιρία ο γιος να την αγκαλιάσει στοργικά την ώρα που ταβλιαζόταν και βλέπει αυτή κάτι αντικείμενα από τη παιδική της ηλικία παρέα με την Clementine και τον Joel και μαζί με τον κοιμισμένο guest βλέπουν και το πρόσωπο του τρομοκράτη. Όχι, δεν ήταν άραβας.

Fast forward: βρίσκουν τον τρομοκράτη τον συλλαμβάνουν τον ανακρίνουν αυτός δεν μιλάει στη ξανθιά που τα κάνει όλα και συμφέρει βγαίνει η ξανθιά από το δωμάτιο βλέπει από τη κάμερα ο γιος ότι ο τρομοκράτης είναι μόνος του μπαίνει στο δωμάτιο που τον κρατούσαν χωρίς φρουρό χωρίς να τον κλειδώσουν μόνο τα κλειδιά να κλειδώσει φεύγοντας δεν του έδωσαν τον απειλεί έτσι λίγο για τη πλάκα δεν μασάει ο τρομοκράτης τον δέρνει λίγο ο γιος μίλησε ο τρομοκράτης… αν μιλούσαν έτσι εύκολα οι τρομοκράτες αγάπη μου αχ θα είχαμε παγκόσμια ειρήνη αμήν!

Βρέθηκε λοιπόν ωσσανά το αντίδοτο και ο quest αρχίζει να γίνεται αδιαφανές πάλι και σε λίγα δευτερόλεπτα ξυπνά και από το κώμα και έχουμε μια ρομαντική σκηνή όπου η πράκτορας του FBI τον αποκαλεί baby και του παίρνει φορεσιές στο νοσοκομείο στο οποίο νοσοκομείο στο διπλανό κρεβάτι βρίσκεται ο τρομοκράτης που τον έσπασε στο ξύλο ο γιος και είναι ξαπλωμένος χαρούμενος και ατάλαντος χωρίς κανένα φρουρό δίπλα του ούτε για τη δική του προστασία ούτε για των άλλων και ο quest τον πνίγει με το μαξιλάρι γιατί ήταν και αυτός τρομοκράτης και θα τον πρόδωνε έτσι απαντήθηκε και το δικό μου ερώτημα για το πώς ακριβώς θα εξαφανιστεί από το πρώτο επεισόδιο για να μπορέσει η τύπισσα να ερωτευτεί τον Pacey!

Τελικά έγιναν πολλά σε τούτη τη σειρά, γράφω ακόμα ούφφου!

Η ξανθομαλλούσα καταδιώκει τον πρώην πλέον γκόμενο μόλις αντιλαμβάνεται ότι είναι ένας από τους κακούς αναποδογυρίζει το αυτοκίνητο του κάτι της ψελλίζει αυτός μετά πεθαίνει και μετά βλέπουμε για άλλη μία φορά το ανθρώπινο πρόσωπο της πράκτορος όταν κλαίει για περίπου τρία τέσσερα δευτερόλεπτα πριν τρέξει στην επόμενη σκηνή να ζητήσει από τον γιο να μείνει να νταντεύει τον πατέρα του που τελικά δεν είναι και τόσο τρελός για να τους βοηθά με κάτι καινούργιες μεταφυσικές και περίεργες υποθέσεις και ο γιος φυσικά δέχτηκε αμέσως γιατί μπορεί να ήταν ένα αδιόρθωτο ρεμάλι τελειωμένο αλλά κατά βάθος ήταν ψυχούλα και το μόνο που χρειαζόταν για να αλλάξει όλη του η κοσμοθεωρία ήταν τρεις τέσσερις μέρες παρέα με τον πατέρα του και τη ξανθομαλλούσα… τώρα το σκέφτηκα: αν ο Jack Bauer είναι διάσημος επειδή δεν κατουρά ποτέ, αυτοί πότε κοιμούνται;!

Δεν νομίζω να το ξαναδώ!

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Βαρκούμαι!

Θέλω να κάμω κάτι τηλεφωνήματα τζαι βαρκούμαι. Θέλω να στείλω κάτι μέηλ τζαι βαρκούμαι. Θέλω να κάμω κάτι δουλειές στο κομπιούτερ τζαι βαρκούμαι. Θέλω να βγω να πάω να τα πιω τζαι βαρκούμαι. Θέλω να πάω σινεμά αλλά εν παίζει τίποτε καλό τζαι βαρκούμαι. Θέλω να ανοίξω τη μπαλκονόπορτα να βλέπω τα νερά τζαι βαρκούμαι. Θέλω να πάω να κάμω μπάνιο τζαι βαρκούμαι. Θέλω να βάλω υδατική πας τα χέρια μου γιατί έγινα σαν τον ξιπετσισμένο κουρκουτά τζαι βαρκούμαι. Θέλω να κάμω το μοντέλο να δω ποια ρούχα χειμωνιάτικα μπαίνουν μου / κάμνουν μου / έννεν προ προπέρσινα τζαι βαρκούμαι. Θέλω να συσταρίσω το ερμάρι τζαι βαρκούμαι. Θέλω να βάλω το νου μου να σκεφτεί πως πρέπει να νοιώθει για ένα συγκεκριμένο θέμα τζαι βαρκούμαι. Θέλω να ακούσω ράδιο τζαι βαρκούμαι. Θέλω να φκάλω που το playlist όσα Διάφανα Κρίνα έβαλα γιατί θα κόψω τες φλέβες μου αν ακούσω ακόμα ένα τραγούδι τους τζαι βαρκούμαι. Θέλω να πάω να περπατήσω τζαι βαρκούμαι. Θέλω να κατεβάσω όλα τα βιβλία που τη βιβλιοθήκη να τα ξεσκονίσω τζαι να τα ξαναβάλω πίσω τζαι βαρκούμαι. Θέλω να κάμω νέα σιντί για το αυτοκίνητο τζαι βαρκούμαι. Θέλω να φακκώ πας τον τοίχο τζαι βαρκούμαι. Θέλω να γράψω το κείμενο για εδώ που θα με κάνει rich and famous τζαι βαρκούμαι. Θέλω να σταματήσω να κάμνω ριφρές στο φπ τζαι βαρκούμαι. Θέλω να σταματήσω να νευριάζω που βρέχει τζαι βαρκούμαι. Θέλω να σταματήσω να νευριάζω που νευριάζω που βρέχει τζαι βαρκούμαι. Θέλω να σταματήσω να τραγουδώ πουμέσα μου το όλα τα πήρε το καλοκαίρι σέρνοντας τη φωνή μου όπως την Αρβανιτάκη χωρίς να ξέρω τι λέει παρακάτω τζαι βαρκούμαι. Θέλω να πιω καφέ τζαι βαρκούμαι. Θέλω να πιω τσάι τζαι βαρκούμαι. Θέλω να πάω να βρω τίποτε να φάω τζαι βαρκούμαι. Θέλω να γράψω κι άλλα πράματα που βαρκούμαι τζαι βαρκούμαι. Θέλω να βρω καμιά ωραία εικόνα που να γράφει βαρκούμαι τζαι βαρκούμαι. Βαρκούμαι.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Με αεροπλάνα και βαπόρια

Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένα ζευγάρι κυπραίων που έρχονταν από την Αυστραλία! Αυτό με εντυπωσίασε πάρα πολύ γιατί ήταν κεφάτοι και ορεξάτοι και μου έλεγαν ιστορίες από την Μελβούρνη ενώ εγώ νύσταζα, βαριόμουν και σκεφτόμουν την μακρινή διαδρομή που θα έπρεπε να κάμω από τη Λάρνακα στη Λεμεσό! Μου μετάδωσαν όμως τον ενθουσιασμό τους έτσι ξύπνησα!

Μια φορά στη Λάρνακα παραλίγο να μη ταξιδέψουμε γενικά επειδή είχε κακοκαιρία και προσωπικά γιατί μόλις είδα το αεροπλάνο της Ολυμπιακής τόσο μικρό που είχε πόρτα μόνο στον κώλο είχα μια παρόρμηση να αρχίσω να τρέχω προς την αίθουσα επιβατών αλλά τελικά ήταν η πιο ήρεμη πτήση της ζωής μου ενώ στην Αθήνα ήταν καλοκαίρι και παραλίγο να μείνω με το σουτιέν από τη ζέστη!

Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένας πολλά γοητευτικός κύριος, εγώ να ήμουν είκοσι, εκείνος γύρω στα πενήντα με γκρίζους κροτάφους και λευκό μούσι και ήταν και καθηγητής πανεπιστημίου σε παρακαλώ και πιάσαμε τη κουβέντα και με χούφτωσε…

Μια φορά είχαμε καθυστέρηση οκτώ ώρες στο αεροδρόμιο της Αθήνας και καταλήξαμε μια γυναικοπαρέα να κάθετε απέναντι από τη σκάλα, την υπέροχη κλασική πασαρελική σκάλα των αναχωρήσεων του παλιού αεροδρομίου και να σχολιάζουμε τους πάντες!

Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένας τύπος του οποίου η γυναίκα δεν ξέρω τι μέσον έβαλε και έκατσε τρεις θέσεις μακριά του και μου μιλούσε σε όλη τη διαδρομή κι εγώ είχα απελπιστεί τόσο πολύ που πέρασα στην αντεπίθεση αφού δεν μπορούσα να φύγω να πάω πουθενά και του έκαμνα ερωτήσεις όλο ενδιαφέρον και ρωτούσα τόσες πολλές λεπτομέρειες που βαρέθηκε και φοβήθηκε να μου απαντά και επιτέλους έβγαλε τον σκασμό!

Μια φορά ταξίδευα με τη μάνα μου αμέσως μετά την 9/11 και αφού περιμέναμε κάμποση ώρα στην ουρά για έλεγχο τελικά την οδήγησαν δύο αστυνομικοί σε ένα δωμάτιο για σωματικό έλεγχο και από το άγχος της παραλίγο να τη βάλουν μέσα γιατί δεν μπορεί, με τόσο άγχος σίγουρα θα είχε καμιά βόμβα μες το βρακί της!

Μια φορά έκατσε δίπλα μου ένας νεαρός αρκετά μπλαζέ αλλά όχι με τη καλή έννοια ο οποίος ενθουσιάστηκε μόλις έβγαλα ένα sketch book και μαρκαδόρους και με ρώτησε πεπεισμένος ότι βρήκε το άλλο του καλλιτεχνικό μισό αν ζωγραφίζω και του απάντησα πολύ ταπεινά ότι προσπαθώ και τότε αυτός μου είπε ότι γράφει ποιήματα και με ρώτησε αν μπορεί να δει τη δουλειά μου αλλά μόλις την είδε γύρισε από την άλλη και έκανε ότι δεν με έβλεπε σε όλη τη πτήση. Προσπαθώ είπα, δεν είπα ότι είμαι ο Πικάσο!

Μια φορά καθόταν δίπλα μου μια μάνα με το αγγελούδι της, το αγγελούδι έκλαιγε συνέχεια, όλη η σειρά μας στο αεροπλάνο κάναμε κουπεπέ στο αγγελούδι αλλά το αγγελούδι δεν σταματούσε το κλάμα και μόλις προσγειωθήκαμε το αγγελούδι σταμάτησε να κλαίει και ακούσαμε να κτυπάει το κινητό της μαμάς του που ήταν ανοικτό σε όλη τη πτήση και παραλίγο να μας κάνει αγγελούδια!

Μια φορά έκατσαν δίπλα μου τρεις καθολικές καλόγριες. Ήθελα να τες ρωτήσω αν είδαν μια ταινία με τη Whoopi Goldberg που ήταν νομίζω τραγουδίστρια σε μπουρδέλο και την κυνηγούσαν να την σκοτώσουν και πήγε να κρυφτεί σε ένα μοναστήρι ντυμένη καλόγρια αλλά τελικά συγκρατήθηκα, δεν είπα τίποτα και είχα ένα πράο χαμόγελο για να πάω στον παράδεισο αν έπεφτε το αεροπλάνο!

Μια φορά έκατσε δίπλα μου επιτέλους ένας άντρας της ηλικίας μου, με χιούμορ, έλληνας, κάπως κοντός αλλά κανένας δεν είναι τέλειος και μου είπε ότι είναι από τη Πρέβεζα. Με πέρασε για καμιά άσχετη και με ρώτησε αν ήξερα την Πρέβεζα και του είπα πως φυσικά και τη ξέρω, είναι η πόλη που σκότωσε τον Καρυωτάκη και αυτός εκτός του ότι ήξερε ποιος είναι ο Καρυωτάκης (λες στη Πρέβεζα να έχουν κανένα άγαλμα με επιγραφή «δαμέ επέχτηκεν που τη βαρεμάρα ο Καρυωτάκης» κάτω από το δέντρο που αυτοκτόνησε;!) μου απάντησε και με χιούμορ αλλά μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο χαθήκαμε.

Μια φορά άλλαξα τη τελευταία στιγμή το εισιτήριο μου για να πάω σε μια συναυλία και το σύμπαν με εκδικήθηκε με τρομακτικά κενά αέρος, έναν ηλίθιο διπλανό που διάβαζε εφημερίδα ενώ όλο το αεροπλάνο ούρλιαζε, μια τραβεστί πίσω μου που ταξίδευε με το σκυλάκι της και σε όλη τη πτήση του έλεγε «μη φοβάσαι αγάπη μου μη φοβάσαι», μια γυναίκα λίγο πιο πέρα που λιποθύμησε και ο άντρας της τη μοιρολογούσε κλαίγοντας και φωνάζοντας το όνομα της κι εγώ είχα να αντιμετωπίσω εκτός από τον τρόμο μου και ένα απελπισμένο κατούρημα το οποίο έπρεπε να περιμένει μέχρι να προσγειωθούμε…