Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπημένες ταινίες της δεκαετίας

Ok. Δεν θα κάτσω να αναρωτηθώ που πήγαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Το 1999 σπούδαζα. Ήμουν δέκα χρόνια νεώτερη. Μια νέα χρονιά θα ερχόταν. Μια νέα δεκαετία, ένας νέος αιώνας, μια νέα χιλιετηρίδα. Θυμάστε πόσο ηλίθιες ακούγονταν οι ευχές; Καλή χιλιετηρίδα… ναι ρε, γιατί έζησες τα προηγούμενα 1000 χρόνια για να ζήσεις και τα επόμενα!!!

Ούτε θα κάτσω να κάνω απολογισμό (too scary!) ούτε αποφάσεις για τη νέα χρονιά. Ελπίζω μόνο να μην κάνω πολλά λάθη στη καταγραφή της καινούργιας χρονολογίας 20010.

Προσπάθησα να επιλέξω τις αγαπημένες μου ταινίες της δεκαετίας. Εννοείτε ότι δεν είναι απαραίτητα οι καλύτερες. Αλήθεια, οι καλύτερες κατά ποιον; Είναι μόνο αυτές που αγαπάω ιδιαίτερα και είμαι σίγουρη ότι άφησα άλλες τόσες πίσω.

Α, μόλις επέστρεψα από το σινεμά, είδα το Avatar και πλέον βεβαιώθηκα: όταν με το καλό πλουτίσω και φτιάξω ένα τεράστιο σπίτι στο οποίο θα ζω και δεν θα βάζω σεντόνια στους καλούς καναπέδες ούτε θα έχω βοηθητικά δωμάτια πίσω από τη κουζίνα, τότε θα φτιάξω μέσα και ένα τεράστιο σινεμά, να βλέπω ταινίες μόνη μου, με τάραξε στις κλοτσιές η ηλίθια από πίσω και μπροστά μου καθόταν ένας μπασκετμπολίστας και τα 3D ματογυάλια με ζάλισαν και τη μισή ταινία την είδα χωρίς αυτά ή έκανα τεστ τώρα τρισδιάστατο τώρα όχι και από ότι κατάλαβα δηλαδή αυτοί οι συμπαθέστατοι πανδωριανοί ήταν κάτι σαν extensions για το δάσος με θύρα usb το μαλλί τους, με το οποίο μπορούσαν να συνδεθούν με οτιδήποτε compatible και ο φίλος μας ο Τζεϊκσούλης αφού μας το έπαιξε για λίγο μάγκας και τσαμπουκάς φονιάς των λαών αμερικάνος την είδε ξαφνικά πανδωριανός και καθυπόταξε ένα κόκκινο πουλί (αλήθεια) και τότε τους απέδειξε τους άλλους πανδωριανούς ότι είναι ο μεσσίας και τον εμπιστεύτηκαν και φυσικά νίκησαν γιατί σιγά που δεν θα νικούσαν και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς με πονοκέφαλο!

Είναι αδύνατον να επιλέξω μια από κάθε χρονιά, έτσι πάμε και όσες βγουν!

ΥΓ. επειδή οι ταινίες είναι πολλές να σας ευχηθώ από τώρα

2000
High Fidelity
Ο Rob φτιάχνει λίστες για τα πάντα. Από τα top5 τραγούδια για τα δευτεριάτικα πρωινά μέχρι τις σχέσεις που τον πλήγωσαν. Διαβάζει βιβλία που μιλάνε για γκόμενες, όπως Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας και Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι και παίρνει συμβουλές από τον Bruce Springsteen. Όλα αυτά κατευθείαν στην κάμερα, με το υπέροχα κουταβίσιο βλέμμα του John Cusack.

American Psycho
Όχι η καταλληλότερη ταινία για ραντεβού με ανερχόμενο στέλεχος. Δεν ξέρεις ποτέ από πού θα σου έρθει. Αν πάλι επιμένεις, φρόντισε αν είσαι άντρας να έχεις μια φτηνιάρικη επαγγελματική κάρτα και αν είσαι γυναίκα να εξαφανιστείς αμέσως μετά το σεξ, ειδικά αν ο τύπος είναι ολόγυμνος αλλά φοράει κάλτσες…

2001
Bridget Jones's Diary
Η Bridget πιστεύει ότι το el niño είναι μόδα στη λάτιν μουσική που θα περάσει σχετικά γρήγορα, πετάει έξυπνες ατάκες που οι κολλημένοι εγωκεντρικοί παντρεμένοι δεν καταλαβαίνουν και μαγειρεύει υπέροχες μπλε σούπες που δεν μπορεί να φάει κανείς. Για όλα αυτά και για πολλά άλλα, we love her, just as she is.

A.I. Artificial Intelligence
Σε ένα κόσμο όπου τα ρομπότ μπορούν να προγραμματιστούν να αγαπάνε τους ανθρώπους ένα μικρό αγόρι μαθαίνει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να προγραμματιστούν να αγαπάνε κανέναν. Όταν η θετή του μητέρα τον αφήνει στο δάσος, ο David θέλει να γίνει αληθινό αγόρι, όπως ο Πινόκιο. Δεν εγκαταλείπει, μέχρι το τέλος, και η μητέρα του τον αγαπάει και πάλι. Για τελευταία φορά.

Sur mes lèvres
Ο Vincent Cassel είναι ο εξυπηρετικός συνάδελφος που θα ήθελε κάθε μοναχική και παραγκωνισμένη υπάλληλος. Την μπλέκει βέβαια στη παρανομία αλλά μιλάμε για τον Vincent Cassel… και αρκετά χρήματα! Ποια μπορεί να αντισταθεί σε αυτό;

2002
25th Hour
O Monty Brogan μοιάζει να τα έχει όλα. Η αλήθεια είναι πως έχει μόνο 24 ώρες στη διάθεση του πριν πάει στη φυλακή για εμπόριο ναρκωτικών. Αναζητεί αυτόν που τον κάρφωσε και τον ανακαλύπτει στον καθρέφτη του.

About a Boy
Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα νησί και ο Will is bloody Ibiza! Βρίσκει την ιδανική μέθοδο για σύντομες σχέσεις χωρίς δεσμεύσεις μέχρι που μπλέκει με τον λάθος δωδεκάχρονο. Σε αυτή τη ταινία ο Hugh Grant είναι τέλειος. Τέλειος.

2003
Dogville
Η Grace γεμάτη ευγνωμοσύνη βοηθά όλους τους κατοίκους της πόλης που τη βοήθησε. Όταν αυτοί το παρακάνουν, τότε το παρακάνει και αυτή.

Love Me If You Dare
Ο Julien και η Sophie βλέπουν την αγάπη και τη ζωή τους σαν ένα παιχνίδι. Το οποίο και κερδίζουν. Θα είναι για πάντα μαζί.

Lost in Translation
Αυτή η ταινία δε σε κάνει να θες να πας στο Τόκυο και να γνωρίσεις τον Bill Murray και να περιφέρεστε με τις ώρες στους δρόμους και στα μπαρ; Εμένα ναι… και τι της είπε επιτέλους στο αυτί σε εκείνο το υπέροχα όμορφο τέλος της ταινίας;

2004
Before Sunset
I guess when you're young, you just believe there'll be many people with whom you'll connect with. Later in life, you realize it only happens a few times. Στη Βιέννη ή στο Παρίσι, ο Jesse και η Celine πάντα θα ερωτεύονται. Και αν τη πρώτη φορά δεν κατάφεραν να συναντηθούν ξανά, τώρα το ξέρουν πολύ καλά πως, όταν βρεις τον έρωτα της ζωής σου, δεν τον αφήνεις να φύγει. Ούτε φεύγεις.

Eternal Sunshine of the Spotless Mind
Πολύ ωραία η ιδέα: Με πλήγωσες; Σε σβήνω από τη μνήμη μου. Αν όμως ξαναπέσω πάνω σου; Και αν με έσβησες και εσύ από τη μνήμη σου; Και αν ξαναερωτευτούμε χωρίς να το γνωρίζουμε ότι ξαναερωτευτήκαμε; Κι αν τα κάνουμε και πάλι σαλάτα; Αν όμως όχι;

Downfall
Χε χε…. αυτή η ταινία είναι διάσημη για μια σκηνή… και όχι με την έννοια της σκηνής έτσι όπως γυρίστηκε… ο Χίτλερ μαθαίνει ότι οι σύμμαχοι μπήκαν στο Βερολίνο και είναι εξαγριωμένος… οι παρωδίες στο youtube οργιάζουν η ταινία όμως είναι αξέχαστη.

Closer
Είσαι ο Clive Owen και μόλις έμαθες ότι η γυναίκα σου σε απατά; Της πετάς ένα fuck off and die, you fucked up slag και καθάρισες. Παρατάει και Jude Law και ότι άλλο θες και μένει να σε λατρεύει. Ή απλά έτσι νομίζεις. Ή απλά έτσι θέλεις να νομίζεις. Ή απλά έτσι σε βολεύει να νομίζεις!

2005
Capote
Το Εν Ψυχρώ χαρακτηρίστηκε non-fiction novel, δηλαδή βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Και αν τα γεγονότα δεν εξελίσσονται; Πως μπορείς να τελειώσεις το βιβλίο σου; Πως μπορείς να επηρεάσεις το τέλος του βιβλίου σου;

The Hitchhiker's Guide to the Galaxy
Η ταινία που απαντά στο μεγάλο ερώτημα της ζωής και του σύμπαντος. Η απάντηση είναι: 42…

Charlie and the Chocolate Factory
Το όνειρο κάθε παιδιού (και όχι μόνο): ένα ολόδικο του εργοστάσιο σοκολάτας. Πιο πολύ μου άρεσε σε αυτή τη ταινία η ενότητα της οικογένειας: All together we're 381 years old. We don't wait.

V for Vendetta
Ο V πολεμά το απολυταρχικό καθεστώς μιας όχι και τόσο μακρινής Μεγάλης Βρετανίας με τη βοήθεια της Natalie Portman ενώ εγώ έφαγα κόλλημα με τον Stephen Fry πιστεύοντας ότι είναι η μετενσάρκωση του Oscar Wilde.

Match Point
Ώστε όλα είναι θέμα τύχης λοιπόν… στις ταινίες του Woody Allen οι ζάμπλουτοι άγγλοι αριστοκράτες με τα απίστευτα υπέροχα σπίτια δέχονται για νύφη και γαμπρό δύο φτωχαδάκια… θέλω να παίξω σε ταινία του Woody Allen… και να μείνω εκεί!

Transamerica
Λίγο πριν από τη τελική εγχείρηση, μία γυναίκα που γεννήθηκε άντρας μαθαίνει ότι είναι πατέρας ενός έφηβου αγοριού το οποίο τώρα πρέπει να βρει και να βοηθήσει. Η Felicity Huffman με έχει πείσει τόσο πολύ ότι γεννήθηκε άντρας που ακόμα και στο Desperate Housewives αναρωτιέμαι αν το έχει πει στις κατίνες φιλενάδες της.

2006
Little Miss Sunshine
Ένα υπέροχο road movie με μια δυσλειτουργική οικογένεια που δεν μπορείς παρά να την λατρέψεις! Η ασχημούλα που θέλει να πάει στον freaky διαγωνισμό ομορφιάς, ο αποτυχημένος σύμβουλος επιτυχίας πατέρας και η καπνίστρια υπομονετική μητέρα, ο αυτοκτονικός διανοούμενος θείος και ο αλλοπρόσαλλος στοργικός παππούς, ο μισάνθρωπος αδελφός με τους όρκους σιωπής και ένα κίτρινο υπέροχο βανάκι, πρωταγωνιστές σε ένα δράμα που είναι μια τρελή κωμωδία!

The Lives of Others
Big German Brother is watching you… και του αρέσεις, τόσο ώστε να σε βοηθήσει. Τέτοιο κλάμα σε αυτή τη ταινία…

The Prestige
Κοίταξε προσεκτικά! Σήμερα με αγαπάς – σήμερα δε με αγαπάς… τα χαλάει λίγο με τη κλωνοποίηση αλλά το κλίμα αυτής της ταινίας είναι μαγικό.

2007
The Darjeeling Limited
Τρία προβληματικά αδέλφια προσπαθούν να κάνουν ένα ταξίδι αυτογνωσίας στην Ινδία αλλά τους πετάνε από το τρένο όταν χάνουν το κατοικίδιο τους. Τότε ξεκινά το πραγματικό ταξίδι με έναν αγαπημένο σκηνοθέτη και το μεταδοτικό κόλλημα του με το συγκρότημα The Kinks.

Atonement
Διάσημη συγγραφέας πλέον η νεαρή που κατάστρεψε άθελα της δύο ζωές, δίνει την δική της εκδοχή της ιστορίας, την όμορφη ζωή που έπρεπε να είχε ζήσει η Cecilia με τον Robbie, κι εσύ απλά δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου.

Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street
Θα μου κόψεις το λαρύγγι; Θα στο κόψω και θα πεις και ένα τραγούδι!

2008
WALL-E
Ένα ρομπότ με τη ψυχή του Charlie Chaplin και του Buster Keaton αναλαμβάνει να σώσει την ανθρωπότητα από τη νωθρότητα, τις πολυεθνικές και τον HAL9000 wannabe!

Vicky Cristina Barcelona
Ώστε όλα είναι θέμα τύχης λοιπόν… στις ταινίες του Woody Allen οι ξενέρωτες τουρίστριες μόλις φτάσουν στη Βαρκελώνη γνωρίζουν και παραγνωρίζουν τον Javier Bardem… θέλω να παίξω σε ταινία του Woody Allen… και να μείνω εκεί!

2009
The Hangover
Ένοχη απόλαυση, τρελό γέλιο, απίστευτες ατάκες!!!

Up
Ποτέ δεν είναι αργά για να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Η μεγαλύτερη περιπέτεια τελικά δεν είναι η ζωή η ίδια;

Πολλές ευχές!!!

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Γκάφες

Δεν είμαι αφηρημένη. Απλά καμιά φορά, η κακιά η ώρα, κάνω διάφορες γκάφες και ψάχνω μετά το λάθος. Μπορεί και να είμαι λίγο αφηρημένη. Ή μάλλον… αν δεν προσέχω αφαιρούμαι και μετά τρέχω!

Φοιτήτρια, γνώρισα ένα πάρα πολύ ωραίο παιδί σε μια παρέα. Όταν μου πρότεινε να με πάει στο σπίτι μου με το αυτοκίνητο δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Όταν φτάσαμε και ήθελε να ανέβει πάνω δεν πίστευα στα μάτια μου! Όταν ανεβήκαμε πάνω και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα δεν πίστευα σε τίποτα! Φορούσα κάτι πολύ άβολα ρούχα και παπούτσια (τράβα ψόφο για ομορφιά) έτσι του είπα ότι θα βάλω κάτι πιο άνετο και εξαφανίστηκα στη κρεβατοκάμαρα. Τώρα εσείς περιμένετε ότι εμφανίστηκα με σέξι εσώρουχα και είμαι σίγουρη ότι και αυτός αυτό περίμενε… στα δεκαεννιά μου όμως στο μυαλό μου η λέξη άνετο (ακόμα και μπροστά σε κούκλο) μεταφραζόταν σε αθλητικές φόρμες… oh yeah… ξαναδές τώρα τον τίτλο του post… κατάλαβες;

Επιστρέφω με το κακό στη Κύπρο… και μαθαίνω να οδηγώ… και οδηγώντας βρίσκω συνέχεια μπροστά μου κάτι άσπρες κάθετες λωρίδες που ήξερα ότι είναι διαβάσεις πεζών. Από αυτές που στην Αθήνα έπρεπε να περιμένεις να κολλήσουν όλοι στο μποτιλιάρισμα ή να αδειάσει ο δρόμος για να περάσεις απέναντι. Στη Κύπρο όμως οι οδηγοί σταματούν στις διαβάσεις και οι πεζοί περνούν άφοβα απέναντι. Εγώ όμως άργησα να το καταλάβω αυτό… έχω δει τόσα έντρομα μάτια να με κοιτάνε ορθάνοιχτα από διάβαση που θέλω να πω ένα μεγάλο συγνώμη σε όλο αυτό τον κόσμο – τουρίστες οι περισσότεροι καθώς η φυλή των κυπρίων δεν περπατά. I am sorry my friends, I apologize for my behavior and I want to reassure you that now I know. And after all, nowadays zebra crossings in Cyprus are red, for blood being unseen!

Περνάνε τα χρόνια και έχω εμπεδώσει τις διαβάσεις. Άσε που εξελίχθηκαν κιόλας, δεν μπορείς να περάσεις με κόκκινο, πρέπει να είσαι πολύ μεγάλος μαλάκας για να κάνεις κάτι τέτοιο. Στο κόκκινο περιμένεις υπομονετικά το πράσινο. Υπάρχει ένα φανάρι Κάπου Στη Λεμεσό το οποίο πάντα πετυχαίνω κόκκινο. Πάντα. Μα πάντα. Ένα πρωί το περίμενα όπως πάντα υπομονετικά να αλλάξει σε πράσινο. Άλλαξε και πήγα να ξεκινήσω. Όμως ήταν κόκκινο. Μπερδεύτηκα. Τι γίνετε εδώ; Τι ήταν τόση ώρα; Άναψε δύο φορές το κόκκινο; Κόκκινο – πορτοκαλί – κόκκινο; Δεν γίνετε. Τόση ώρα τι χρώμα ήταν; Ήταν πράσινο; Κι εγώ από αρνίσια συνήθεια το πέρασα για κόκκινο; Ακόμα δεν μπορώ να πω με σιγουριά αλλά ναι, αυτό πρέπει να έγινε…

Στη κουζίνα της μαμάς. Φτιάχνει μακαρόνια του φούρνου. Δηλαδή: βράζει τα μακαρόνια, μετά τηγανίζει τον κιμά με μπαχαρικά, κρεμμύδι και ντομάτα, μετά φτιάχνει τη κρέμα και μετά από κάτι ώρες, αφού είναι έτοιμα όλα, τα βάζει με ειδικό τρόπο σε ένα ταψί. Τρέχουν όλων τα σάλια, περιμένουμε πότε θα ψηθούν και μόλις είναι έτοιμα αναλαμβάνω να βγάλω το ταψί από τον φούρνο. Παίρνω αυτά τα ειδικά γάντια, ανοίγω τον φούρνο, πιάνω το ταψί, καίει, ΚΑΙΕΙ, ΚΑΙΕΙΙΙΙΙΙ και το πετάω στον αέρα. Και αυτό το άτιμο έπεσε με τα μούτρα!!! Η μάνα μου έτοιμη να πάθει εγκεφαλικό το οποίο ματαίωσε τελευταία στιγμή μόλις είδε τα μούτρα μου. Δεν ξέρω αν έκλαιγα για τον κόπο της ή για το ότι δεν θα έτρωγα μακαρόνια…

Με βρίσκει στο δρόμο μια σπαστική. Από αυτές που μιλάνε πολύ. Συνέχεια. Για θέματα που δεν με απασχολούν. Για θέματα που δεν με ενδιαφέρουν. Για θέματα που βαριέμαι απίστευτα και της το δείχνω με κάθε τρόπο. Όμως αυτή μιλάει. Πολύ. Συνέχεια. Έχω σκυλοβαρεθεί, προσπαθώ να βρω μια ατάκα η οποία θα με σώσει. Πάω να ψιθυρίσω ότι πρέπει να φύγω. Δεν καταλαβαίνει. Συνεχίζει να μιλά. Εγώ από μέσα μου την βρίζω, προσπαθώ να την επηρεάσω τηλεπαθητικά σκάσε σκάσε σκάσε σκάσε σκάσε σκάσε, αυτή τίποτα. Μέχρι που μου πετάει το θεϊκό, πολύ ωραία η κουβέντα μας αλλά πρέπει να φύγω, δίψασα πάρα πολύ. Ειλικρινά, από μόνο του βγήκε, δεν το πρόλαβα: πώς να μη διψάσεις, μισή ώρα με τρέλανες, δεν σταμάτησες να μιλάς!!!

Μπαίνω σε ένα κατάστημα. Ψαχουλεύω καμπόση ώρα, βρίσκω αυτό που θέλω, το πληρώνω και πάω να βγω έξω. Κουτουλώ στο τζάμι! Τι σκατά! Εδώ ήταν η πόρτα, που πήγε; Στέκομαι ζαλισμένη. Δεν είναι εδώ η πόρτα; Εδώ ήταν. Γιατί δεν μπορώ να βγω έξω; Τι έγινε ρε παιδιά; Που είναι η πόρτα; Έρχεται κοντά μου ο υπεύθυνος. Με ρωτάει αν πονάω. Γιατί να πονάω; Που είναι η πόρτα; Η μύτη μου είναι ολοκόκκινη. Με ρωτάει αν πονάω τη μύτη μου. Δεν πονάω πολύ. Γιατί πονάω; Τι έγινε; Που πήγε η πόρτα;! Πουθενά… ήταν κλειστή και ευτυχώς που με προλάβανε και δεν προσπάθησα να ξαναπεράσω νομίζοντας ότι είμαι ο Κάσπερ το φαντασματάκι!!!

Ουπς!

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Ο Πιστός Φίλος

Ένα πρωί, ο γερο-νεροπόντικας έβγαλε το κεφάλι του από τη τρύπα του. Είχε ματάκια γυαλιστερά σα χάντρες και γκρίζα μουστάκια, κι η ουρά του ήταν σαν ένα μακρύ κομμάτι μαύρο λάστιχο. Τα παπάκια κολυμπούσαν στη λίμνη, μικροκαμωμένα σαν κίτρινα καναρίνια, κι η μάνα τους, που ήταν ολόλευκη με κόκκινα πόδια, προσπαθούσε να τα μάθει να στέκονται στο νερό με το κεφάλι.


Ποτέ δεν θα σας δεχτούν στην καλή κοινωνία, αν δε μάθετε να στέκεστε στο νερό με το κεφάλι, τους έλεγε και τους ξανάλεγε, και κάθε λίγο και λιγάκι, τους έδειχνε πώς γινόταν. Τα παπάκια όμως δεν της έδιναν καμιά σημασία. Ήταν ακόμη πολύ μικρά για να καταλάβουν τι πλεονέκτημα είναι ν’ ανήκει κανείς στη καλή κοινωνία.


Τι ανυπάκουα παιδιά! φώναξε ο γερο-νεροπόντικας. Πραγματικά, θέλουνε πνίξιμο.


Με κανένα τρόπο! απάντησε η πάπια, όλοι από κάπου αρχίζουν, κι οι γονείς πρέπει να έχουν ανεξάντλητη υπομονή.


Α! Εγώ δεν έχω ιδέα πως νοιώθουν οι γονείς, είπε ο γερο-νεροπόντικας. Δεν είμαι οικογενειάρχης. Και μάλιστα, ποτέ δεν παντρεύτηκα κι ούτε λογαριάζω να παντρευτώ ποτέ. Καλή η αγάπη, αλλά πολύ ανώτερη είναι η φιλία. Και μάλιστα δεν ξέρω τίποτα στον κόσμο πιο ευγενικό ή πιο σπάνιο από μια πιστή φιλία.


Και ποιες, παρακαλώ, είναι κατά τη γνώμη σου οι υποχρεώσεις ενός πιστού φίλου; ρώτησε μια πράσινη καρδερίνα, που καθόταν σε μια ιτιά εκεί κοντά και είχε ακούσει τη συζήτηση.


Ναι, ακριβώς αυτό θέλω να μάθω κι εγώ, είπε η πάπια και κολύμπησε μέχρι την άκρη της λίμνης και στάθηκε στο νερό με το κεφάλι για να δώσει το καλό παράδειγμα στα παιδιά της.


Τι ανόητη ερώτηση! φώναξε ο νεροπόντικας. Θα είχα την απαίτηση ο πιστός μου φίλος να μου είναι πιστός, φυσικά.


Και τι θα έκανες εσύ για να του το ανταποδώσεις; είπε το πουλάκι, κάνοντας κούνια πάνε σ’ ένα ασημένιο κλαδί και τινάζοντας τις μικροσκοπικές φτερούγες του.


Δεν σε καταλαβαίνω, απάντησε ο νεροπόντικας.


Να σου πω ένα παραμύθι πάνω σ’ αυτό το θέμα, είπε η καρδερίνα.


Για μένα λέει το παραμύθι; ρώτησε ο νεροπόντικας. Αν είναι έτσι, θα το ακούσω, γιατί τρελαίνομαι για παραμύθια.


Ταιριάζει και σ’ εσένα, απάντησε η καρδερίνα, κι αφήνοντας το κλαδί της, προσγειώθηκε στην όχθη για να διηγηθεί την ιστορία του πιστού φίλου.


Μια φορά κι έναν καιρό, είπε η καρδερίνα, ήταν ένας τίμιος ανθρωπάκος που τον έλεγαν Χανς.


Ήταν άνθρωπος ξεχωριστός; ρώτησε ο νεροπόντικας.


Όχι, απάντησε η καρδερίνα. Δεν νομίζω πως ξεχώριζε, παρά μόνο ίσως για την καλή του καρδιά και το αστείο, ολοστρόγγυλο, καλοσυνάτο προσωπάκι του. Ζούσε σ’ ένα μικροσκοπικό σπίτι, ολομόναχος, και κάθε μέρα δούλευε στον κήπο του. Σ’ ολόκληρη τη περιοχή, κήπος πιο όμορφος απ΄τον δικό του δεν υπήρχε. Φραγκογαρουφαλιές άνθιζαν εκεί, και κίτρινες μανιτιές κι αγριοκαρδαμούλες. Κι έβλεπες δαμασκηνά τριαντάφυλλα και κίτρινα τριαντάφυλλα και σαφράνια λιλά και χρυσαφιά, μαβιές βιολέτες και άσπρες. Η κολομπίνα κι η μαντζουράνα, ο βασιλικός κι η πασχαλίτσα, ο νάρκισσος και το γαρίφαλο μπουμπούκιαζαν και άνθιζαν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο καθώς περνούσαν οι μήνες, το ένα λουλούδι έπαιρνε τη θέση κάποιου άλλου, κι έτσι πάντα υπήρχαν όμορφα πράγματα να βλέπεις κι ευχάριστα αρώματα να μυρίζεις.


Ο μικρούλης Χανς είχε πολλούς φίλους, αλλά ο πιο πιστός του φίλος ήταν ο Χιου ο μυλωνάς. Κι αλήθεια, τόσο αφοσιωμένος ήταν ο πλούσιος μυλωνάς στο μικρούλη Χανς, που δεν περνούσε ποτέ από τον κήπο του δίχως να σκύψει πάνω από τη μάντρα για να κόψει ένα μεγάλο μπουκέτο λουλούδια ή μια χούφτα αρωματικά βότανα, ή δίχως να γεμίσει τις τσέπες του με κεράσια και δαμάσκηνα αν ήταν η εποχή τους.


Οι αληθινοί φίλοι πρέπει να μοιράζονται τα πάντα, έλεγε ο μυλωνάς, κι ο μικρούλης Χανς κουνούσε το κεφάλι χαμογελώντας και καμάρωνε που είχε ένα φίλο με τόσο ευγενικές ιδέες.


Καμιά φορά ωστόσο, οι γείτονες παραξενεύονταν που ο πλούσιος μυλωνάς δεν έδινε ποτέ τίποτα σε αντάλλαγμα στον μικρούλη Χανς, μόλο που φύλαγε στο μύλο του εκατό σακιά αλεύρι, και είχε έξι αγελάδες κι ένα μεγάλο κοπάδι μαλλιαρά αρνιά. Αλλά ο Χανς ποτέ δε σκοτιζότανε με τέτοιες σκέψεις, και τίποτα δεν τον ευχαριστούσε περισσότερο από το ν’ ακούει όλα τα θαυμάσια πράγματα που έλεγε ο μυλωνάς για την ανιδιοτέλεια της αληθινής φιλίας.


Κι έτσι, ο μικρούλης Χανς περνούσε τον καιρό του δουλεύοντας στον κήπο του. Την άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο ήταν πολύ ευτυχισμένος, όταν όμως ερχόταν ο χειμώνας και δεν είχε καρπούς η λουλούδια να πουλήσει, υπέφερε πολύ από το κρύο και την πείνα, και συχνά αναγκαζόταν να πηγαίνει για ύπνο έχοντας φάει μονάχα μερικά ξερά αχλάδια ή τίποτα σκληρά καρύδια. Κι ακόμη, το χειμώνα υπέφερε από μοναξιά, γιατί ο μυλωνάς δεν ερχόταν ποτέ να τον δει.


Δεν ωφελεί να πάω να δω τον Χανς όσο κρατάει το χιόνι, έλεγε ο μυλωνάς στη γυναίκα του, γιατί όταν οι άνθρωποι έχουν στενοχώριες, πρέπει να τους αφήνουμε ήσυχους και να μην τους ενοχλούμε μ’ επισκέψεις. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου άποψη για τη φιλία, και είμαι σίγουρος ότι έχω δίκιο. Θα περιμένω λοιπόν να έρθει η άνοιξη, και τότε θα πάω να τον δω, θα μου δώσει και ένα μεγάλο πανέρι πρίμουλες κι αυτό θα τον κάνει πολύ ευτυχισμένο.


Πολύ σκέφτεσαι τους άλλους, απάντησε η μυλωνού, καθισμένη στην αναπαυτική πολυθρόνα της μπροστά στο τζάκι. Πραγματικά, πολύ τους σκέφτεσαι. Είναι μεγάλη απόλαυση να σ’ ακούει κανείς να μιλάς για τη φιλία. Και είμαι σίγουρη πως ούτε ο πάστορας ο ίδιος δε θα μπορούσε να τα πει πιο όμορφα από σένα, κι ας μένει σε τρίπατο σπίτι, κι ας φοράει χρυσό δαχτυλίδι στο μικρό του δάκτυλο.


Δεν θα μπορούσαμε όμως να καλέσουμε εδώ το μικρούλη Χανς; είπε ο μικρότερος γιος του μυλωνά. Αν ο καημένος ο Χανς έχει στενοχώριες, θα του δώσω το μισό απ’ το χυλό μου και θα του δείξω τ΄άσπρα μου κουνέλια.


Τι κουτό παιδί που είσαι! Φώναξε ο μυλωνάς. Πραγματικά, δεν ξέρω τι ωφελεί να σε στέλνω στο σχολείο. Δεν βλέπω να μαθαίνεις και τίποτε. Μα αν ερχόταν εδώ ο Χανς κι έβλεπε τη ζεστή φωτιά μας, τα πλούσια φαγητά μας και το μεγάλο μας βαρέλι με το κόκκινο κρασί, ίσως να ζήλευε, κι η ζήλια είναι πράγμα τρομερό και πολύ κακό για όλους. Δεν θα επιτρέψω να χαλάσει ο χαρακτήρας του Χανς. Είμαι ο καλύτερος του φίλος, και πάντα θα τον προσέχω και θα φροντίζω να μην μπει σε κανένα πειρασμό. Εξάλλου, αν έρθει εδώ ο Χανς, μπορεί να μου ζητήσει να του δώσω αλεύρι με πίστωση, κι αυτό δεν θα μπορούσα να το κάνω. Άλλο το αλεύρι και άλλο η φιλία, αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε. Οι λέξεις γράφονται διαφορετικά και σημαίνουν διαφορετικά πράγματα. Είναι ολοφάνερο.


Τι ωραία που τα λες! είπε η μυλωνού, γεμίζοντας ένα μεγάλο ποτήρι με ζεστή μπύρα. Πραγματικά νύσταξα. Ακριβώς όπως στην εκκλησία.


Πολλοί άνθρωποι φέρονται σωστά, απάντησε ο μυλωνάς. Σωστά όμως μιλούν ελάχιστοι, πράγμα που αποδεικνύει πως το να μιλάς είναι πιο δύσκολο, και είναι υπόθεση πολύ πιο λεπτή. Κοίταξε αυστηρά το μικρό του γιο, κι αυτός ένοιωσε τέτοια ντροπή, που κατέβασε το κεφάλι του, έγινε κατακόκκινος κι άρχισε να κλαίει πάνω απ΄τη κούπα με το τσάι του. Ωστόσο, ήταν πολύ μικρός και πρέπει να τον συγχωρέσετε.


Εδώ τελειώνει η ιστορία; ρώτησε ο νεροπόντικας.


Όχι βέβαια, απάντησε η καρδερίνα. Εδώ αρχίζει.


Τότε έχεις μείνει πολύ πίσω, είπε ο νεροπόντικας. Όλοι οι καλοί παραμυθάδες σήμερα αρχίζουν με το τέλος, έπειτα πάνε στην αρχή και καταλήγουνε στη μέση. Αυτή είναι η νέα μέθοδος. Το έμαθα τις προάλλες από έναν κριτικό που έκανε βόλτες γύρω απ΄τη λίμνη συντροφιά με ένα νεαρό. Συζήτησε το θέμα εκτεταμένα, και είμαι σίγουρος πως πρέπει να είχε δίκιο, γιατί φορούσε μπλε ματογυάλια και είχε φαλάκρα, κι όποτε ο νεαρός έκανε κάποια παρατήρηση, πάντα απαντούσε, Πουφ!. Σε παρακαλώ, όμως, συνέχισε την ιστορία σου. Μ’ αρέσει τρομερά ο μυλωνάς. Έχω κι εγώ ένα σωρό όμορφα αισθήματα μέσα μου και τον καταλαβαίνω απόλυτα.


Λοιπόν, είπε η καρδερίνα, χοροπηδώντας πότε στο ένα πόδι και πότε στο άλλο, μόλις πέρασε ο χειμώνας και οι πρίμουλες άρχισαν να ανοίγουν τα χλομά κίτρινα αστέρια τους, ο μυλωνάς είπε στη γυναίκα του ότι θα κατέβαινε να δει το μικρούλη Χανς.


Μα τι καλή καρδιά που έχεις! Φώναξε η γυναίκα του. Πάντα τους άλλους σκέφτεσαι. Και θυμήσου να πάρεις το μεγάλο πανέρι για τα λουλούδια.


Έτσι, ο μυλωνάς έδεσε τα πανιά του μύλου του με μια χοντρή σιδερένια αλυσίδα και κατηφόρισε το λόφο με το πανέρι αγκαλιά.


Καλημέρα, μικρούλη Χανς, είπε ο μυλωνάς.


Καλημέρα, είπε ο Χανς, και στηρίχτηκε στο φτυάρι του χαμογελώντας από το ένα αυτί ως τα’ άλλο.


Και πως πέρασες όλο το χειμώνα; ρώτησε ο μυλωνάς.


Λοιπόν να σου πω, είπε ο Χανς, πολύ ευγενικό εκ μέρους σου που με ρωτάς, πραγματικά πολύ ευγενικό. Φοβάμαι πως μάλλον ταλαιπωρήθηκα, αλλά τώρα ήρθε η άνοιξη κι είμαι πολύ ευτυχισμένος, κι όλα τα λουλούδια μου πάνε πολύ καλά.


Μιλούσαμε συχνά για σένα το χειμώνα, Χανς, είπε ο μυλωνάς, κι αναρωτιόμασταν πως τα περνούσες.


Αυτό ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους σας, είπε ο Χανς. Φοβόμουν λιγάκι μήπως με είχατε ξεχάσει.


Χανς, με ξαφνιάζεις, είπε ο μυλωνάς. Η φιλία δεν ξεχνά ποτέ. Γι αυτό και είναι τόσο θαυμάσιο πράγμα. Φοβάμαι όμως ότι δεν καταλαβαίνεις την ποίηση της ζωής. Αλήθεια, τι όμορφες που είναι οι πρίμουλες σου!


Ναι, είναι πολύ όμορφες, είπε ο Χανς. Και είμαι πολύ τυχερός που έχω τόσες πολλές. Θα τις πάω στην αγορά και θα τις πουλήσω στη κόρη του δήμαρχου, και με τα λεφτά αυτά θα ξαναγοράσω το καροτσάκι μου.


Θα ξαναγοράσεις το καροτσάκι σου; Εννοείς ότι το πούλησες; Τι ανοησία!


Ε, η αλήθεια είναι, είπε ο Χανς, ότι αναγκάστηκα να το κάνω, βλέπεις, ο χειμώνας ήταν πολύ άσκημη εποχή για μένα και δεν είχα καθόλου λεφτά ν΄αγοράσω ψωμί. Έτσι, πούλησα πρώτα τα ασημένια κουμπιά απ’ το κυριακάτικο παλτό μου, έπειτα πούλησα την ασημένια μου αλυσίδα, ύστερα πούλησα τη μεγάλη μου πίπα και τελευταίο πούλησα το καροτσάκι μου. Αλλά τώρα θα τα ξαναπάρω όλα πίσω.


Χανς, είπε ο μυλωνάς, θα σου δώσω εγώ το δικό μου καροτσάκι. Δεν είναι και σε πολύ καλή κατάσταση, και μάλιστα έχει φύγει η μια του πλευρά και κάτι δεν πάει καλά με τους τροχούς. Παρόλα αυτά όμως εγώ θα σου το χαρίσω. Ξέρω ότι είναι πολύ γενναιόδωρο από μέρους μου και πολλοί άνθρωποι θα με θεωρούσαν εντελώς ανόητο που το αποχωρίζομαι, αλλά εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους. Νομίζω πως η γενναιοδωρία είναι η ουσία της φιλίας, κι εξάλλου, εγώ πήρα καινούργιο καροτσάκι. Ναι, μπορείς να μείνεις ήσυχος, θα σου δώσω το καροτσάκι μου.


Λοιπόν, είσαι πραγματικά γενναιόδωρος, είπε ο μικρούλης Χανς και το αστείο στρογγυλό προσωπάκι του έλαμψε ολόκληρο από χαρά. Μπορώ εύκολα να το επισκευάσω γιατί έχω μια σανίδα στο σπίτι.


Μια σανίδα! είπε ο μυλωνάς. Ε λοιπόν, είναι ακριβώς αυτό που μου χρειάζεται για τη στέγη της αποθήκης μου. Έχει μια πολύ μεγάλη τρύπα, και το καλαμπόκι θα βραχεί αν δεν τη βουλώσω. Ευτυχώς που μου το είπες! Είδες λοιπόν πώς η μια καλή πράξη φέρνει την άλλη; Σου χάρισα το καροτσάκι μου και τώρα εσύ θα μου χαρίσεις τη σανίδα σου. Βέβαια, το καροτσάκι αξίζει πολύ περισσότερο από τη σανίδα, η αληθινή φιλία όμως κάτι τέτοια δεν τα προσέχει ποτέ. Σε παρακαλώ, φέρ’ την αμέσως, και σήμερα κιόλας θα βάλω μπροστά να επισκευάσω την αποθήκη μου.


Φυσικά, φώναξε ο μικρούλης Χανς, κι έτρεξε στο υπόστεγο και έβγαλε τη σανίδα.


Δεν είναι και πολύ μεγάλη, είπε ο μυλωνάς κοιτάζοντας την, και φοβάμαι πως όταν θα επισκευάσω τη στέγη μου, δε θα περισσέψει και για το καροτσάκι σου. Φυσικά, δε φταίω εγώ γι’ αυτό. Και τώρα, μια και σου χάρισα το καροτσάκι μου, είμαι σίγουρος ότι θα ΄θελες να μου δώσεις μερικά λουλούδια για αντάλλαγμα. Ορίστε το πανέρι, και κοίτα να το γεμίσεις μέχρι πάνω.


Μέχρι πάνω; είπε ο μικρούλης Χανς, κάπως λυπημένα, γιατί ήταν στ’ αλήθεια πολύ μεγάλο το πανέρι, κι ήξερε πως αν το γέμιζε, δε θα του έμεναν καθόλου λουλούδια για την αγορά, κι ήθελε πολύ να πάρει πίσω τα ασημένια του κουμπιά.


Λοιπόν, αλήθεια, απάντησε ο μυλωνάς, μια και σου χάρισα το καροτσάκι μου, δε νομίζω ότι είναι υπερβολικό να σου ζητήσω και μερικά λουλούδια. Μπορεί να κάνω λάθος, θα έλεγα όμως ότι η φιλία, η αληθινή φιλία, είναι εντελώς απαλλαγμένη από κάθε μορφής ιδιοτέλειες.


Αγαπημένε μου φίλε, καλέ μου φίλε, αναφώνησε ο μικρούλης Χανς, μετά χαράς να πάρεις όλα τα λουλούδια από τον κήπο μου. Χίλιες φορές περισσότερο με ενδιαφέρει η γνώμη σου για μένα παρά τα ασημένια μου κουμπιά. Κι έτρεξε και έκοψε όλες τις όμορφες πρίμουλες του και γέμισε το πανέρι του μυλωνά.


Αντίο μικρούλη Χανς, είπε ο μυλωνάς, κι ανηφόρισε το λόφο με τι σανίδα στον ώμο του και το πανέρι αγκαλιά.


Αντίο, είπε ο μικρούλης Χανς, κι άρχισε να σκάβει με πολύ κέφι, τόσο είχε χαρεί για το καροτσάκι.


Την άλλη μέρα, στερέωνε το αγιόκλημα στη βεράντα του, όταν άκουσε τη φωνή του μυλωνά να τον φωνάζει από τον δρόμο. Πήδηξε λοιπόν από τη σκάλα, έτρεξε στον κήπο και κοίταξε πίσω από τη μάντρα. Ήταν ο μυλωνάς με ένα μεγάλο σακί αλεύρι φορτωμένο στον ώμο του.


Αγαπημένε μου μικρούλη Χανς, είπε ο μυλωνάς, θα σε πείραζε να μου κουβαλήσεις αυτό το σακί αλεύρι στην αγορά;


Ω, λυπάμαι πολύ, είπε ο Χανς, μα έχω στ’ αλήθεια πολλή δουλειά σήμερα. Πρέπει να στερεώσω όλα τα αναρριχητικά, να ποτίσω όλα μου τα λουλούδια και να κουρέψω όλο το γρασίδι.


Ε, λοιπόν, τι να σου πω, είπε ο μυλωνάς. Αν λάβεις υπόψη σου ότι θα σου χαρίσω το καροτσάκι μου, δεν το βρίσκω καθόλου φιλικό εκ μέρους σου να αρνιέσαι.


Ω, μην το λες αυτό, είπε ο μικρούλης Χανς, δε θα το έκανα για τίποτα στον κόσμο, έτρεξε μέσα να πάρει το σκούφο του και ξεκίνησε με κόπο, κουβαλώντας το μεγάλο σακί στους ώμους του. Έκανε πολύ ζέστη εκείνη τη μέρα και ο δρόμος είχε φοβερή σκόνη, και πριν ο Χανς φτάσει στο έκτο μίλι είχε κουραστεί τόσο πολύ που αναγκάστηκε να καθίσει κάτω να ξεκουραστεί. Ωστόσο, συνέχισε γενναία τον δρόμο του, κι επιτέλους έφτασε στην αγορά. Αφού περίμενε εκεί για λίγο, πούλησε το σακί με το αλεύρι σε πολύ καλή τιμή και ύστερα ξεκίνησε αμέσως για το σπίτι, γιατί φοβόταν μήπως πέσει σε τίποτα ληστές στον δρόμο αν αργούσε να γυρίσει.


Ήταν πραγματικά πολύ κουραστική η μέρα σήμερα, σκέφτηκε ο μικρούλης Χανς καθώς πήγαινε για ύπνο, χαίρομαι όμως που δεν είπα όχι στον μυλωνά, γιατί είναι ο καλύτερος μου φίλος, κι εξάλλου, θα μου χαρίσει και το καροτσάκι του.


Νωρίς το άλλο πρωί, ο μυλωνάς κατέβηκε να πάρει τα λεφτά για το σακί με το αλεύρι, αλλά ο μικρούλης Χανς ήταν τόσο κουρασμένος, που δεν είχε σηκωθεί ακόμη από το κρεβάτι.


Μα τη πίστη μου, είπε ο μυλωνάς, είσαι πολύ τεμπέλης. Και πραγματικά, αν σκεφτείς ότι θα σου χαρίσω το καροτσάκι μου, θα μπορούσες να δουλέψεις πιο σκληρά. Η τεμπελιά είναι μεγάλη αμαρτία, και δε μου αρέσει να έχω φίλους τεμπέληδες ή νωθρούς. Δεν πρέπει να σε ενοχλεί που σου μιλώ τόσο απερίφραστα. Ούτε που θα το σκεφτόμουν βέβαια να σου τα πω αυτά αν δεν ήμουν φίλος σου. Αλλά τι νόημα έχει η φιλία αν δεν μπορεί κανείς να πει ακριβώς αυτό που έχει στο μυαλό του; Χαριτωμένα πράγματα μπορεί να λέει ο καθένας για να ευχαριστήσει και να κολακέψει τον άλλον, αλλά ο αληθινός φίλος πάντα λέει δυσάρεστα πράγματα και δεν τον νοιάζει αν πληγώνει. Και μάλιστα, αν είναι αληθινός φίλος, το προτιμάει αυτό, γιατί ξέρει ότι τότε κάνει καλό.


Λυπάμαι πολύ, είπε ο μικρούλης Χανς, τρίβοντας τα μάτια του και βγάζοντας τη σκούφια του, αλλά ήμουν τόσο κουρασμένος, που σκέφτηκα να μείνω για λίγο στο κρεβάτι και να ακούω τα πουλιά να κελαηδάνε. Το ξέρεις ότι πάντα δουλεύω καλύτερα όταν έχω ακούσει τα πουλιά να κελαηδάνε;


Λοιπόν, χαίρομαι γι αυτό, είπε ο μυλωνάς χτυπώντας το μικρούλη Χανς στη πλάτη, γιατί μόλις ντυθείς, θέλω να έρθεις στο μύλο για να μου φτιάξεις τη στέγη της αποθήκης μου.


Ο καημένος ο μικρούλης Χανς βιαζόταν να πάει να δουλέψει στον κήπο του, γιατί τα λουλούδια του είχαν μείνει δυο μέρες απότιστα, αλλά δεν ήθελε να πει όχι στο μυλωνά, μια και ήταν τόσο καλός φίλος του.


Νομίζεις πως δε θα ήταν φιλικό από τη μεριά μου αν σου έλεγα ότι είμαι απασχολημένος; ρώτησε δειλά.


Ε, στ' αλήθεια, απάντησε ο μυλωνάς, δε νομίζω ότι σου ζητάω πολλά, αν σκεφτείς ότι θα σου χαρίσω το καροτσάκι μου. Αν μου αρνηθείς βέβαια, θα πάω να το κάνω μόνος μου.


Ω, αυτό αποκλείεται, φώναξε ο μικρούλης Χανς και πετάχτηκε πάνω, ντύθηκε και πήγε στην αποθήκη. Δούλεψε εκεί όλη μέρα, ως το ηλιοβασίλεμα, και το ηλιοβασίλεμα, ο μυλωνάς ήρθε να δει πως τα πήγαινε.


Επισκεύασες την τρύπα στη στέγη μικρούλη Χανς; φώναξε ο μυλωνάς με χαρούμενη φωνή.


Τελείωσε, απάντησε ο μικρούλης Χανς, κατεβαίνοντας από τη σκάλα.


Α, είπε ο μυλωνάς, δεν υπάρχει πιο ευχάριστη δουλειά από αυτήν που κάνει κανείς για τους άλλους.


Είναι το δίχως άλλο μεγάλο προνόμιο να σε ακούει κανείς να μιλάς, απάντησε ο μικρούλης Χανς, και κάθισε κάτω σκουπίζοντας το μέτωπο του, πολύ μεγάλο προνόμιο. Φοβάμαι όμως ότι εγώ ποτέ δε θα έχω τέτοιες όμορφες ιδέες σαν τις δικές σου.


Ω, θα σου έρθουν, είπε ο μυλωνάς, αλλά πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο. Αυτή τη στιγμή, ξέρεις μόνο τη πρακτική πλευρά της φιλίας, κάποια μέρα θα μάθεις και τη θεωρία.


Το πιστεύεις στ αλήθεια; ρώτησε ο μικρούλης Χανς.


Δεν έχω καμιά αμφιβολία, απάντησε ο μυλωνάς, μα τώρα που έφτιαξες τη στέγη, καλύτερα να πας στο σπίτι σου να ξεκουραστείς, γιατί αύριο θέλω να πας τα πρόβατα μου στο βουνό.


Ο καημένος ο μικρούλης Χανς φοβήθηκε να φέρει αντίρρηση, και νωρίς το άλλο πρωί, ο μυλωνάς έφερε τα πρόβατα στο σπίτι του κι ο Χανς τα πήρε και ξεκίνησε για το βουνό. Του πήρε όλη τη μέρα να φτάσει εκεί και να γυρίσει, κι όταν γύρισε, ήταν τόσο κουρασμένος, που τον πήρε ο ύπνος στη καρέκλα του και δεν ξύπνησε παρά μονάχα όταν ξημέρωσε για τα καλά.


Τι όμορφα που θα τα περάσω στον κήπο μου! είπε, και στρώθηκε αμέσως στη δουλειά. Όμως ποτέ δεν κατάφερνε να φροντίσει τα λουλούδια του γιατί ο φίλος του ο μυλωνάς ερχόταν συνέχεια και τον έστελνε σε μακρινά θελήματα, ή τον έβαζε να δουλεύει στο μύλο. Το μικρούλης Χανς καμιά φορά τον έπιανε απελπισία, γιατί φοβόταν μήπως νομίσουν τα λουλούδια του πως τα είχε ξεχάσει, αλλά παρηγοριόταν με τη σκέψη ότι ο μυλωνάς ήταν ο καλύτερος του φίλος. Εξάλλου, έλεγε, θα μου χαρίσει το καροτσάκι του, κι αυτό είναι πράξη γνήσιας γενναιοδωρίας.


Κι έτσι, ο μικρούλης Χανς δούλευε για το μυλωνά, κι ο μυλωνάς έλεγε ένα σωρό ωραία πράγματα για τη φιλία, που ο Χανς σημείωνε σε ένα τετράδιο και τα ξαναδιάβαζε το βράδυ, γιατί ήταν πολύ καλός μαθητής.


Ένα βράδυ λοιπόν που ο μικρούλης Χανς καθόταν κοντά στο τζάκι του, άκουσε ένα δυνατό κτύπημα στην πόρτα. Η νύχτα ήταν άγρια, κι ο άνεμος λυσσομανούσε έξω από το σπίτι, τόσο τρομερά, που στην αρχή νόμιζε ότι ήταν απλώς η καταιγίδα. Ακολούθησε όμως ένα δεύτερο χτύπημα και έπειτα ένα τρίτο, ακόμη πιο δυνατό.


Θα ‘ναι κανένας φτωχός ταξιδιώτης, μονολόγησε ο μικρούλης Χανς, κι έτρεξε στη πόρτα. Ήταν ο μυλωνάς με ένα φανάρι στο ένα χέρι και μια μεγάλη μαγκούρα στο άλλο.


Αγαπημένε μικρούλη Χανς, φώναξε ο μυλωνάς, έπαθα μεγάλη συμφορά. Ο μικρός μου γιος έπεσε από τη σκάλα και χτύπησε και πάω να φέρω το γιατρό. Αλλά μένει πολύ μακριά κι έχει τέτοια κακοκαιρία, που σκέφτηκα πως θα ήταν προτιμότερο να πας εσύ αντί για μένα. Ξέρεις ότι θα σου δώσω το καροτσάκι μου, είναι λοιπόν δίκαιο να κάνεις κι εσύ κάτι για μένα για να μου το ανταποδώσεις.


Φυσικά, φώναξε ο μικρούλης Χανς, το θεωρώ μεγάλη μου τιμή που με σκέφτηκες και θα ξεκινήσω αμέσως. Πρέπει όμως να μου δανείσεις το φανάρι σου, γιατί η νύχτα είναι τόσο σκοτεινή, που φοβάμαι μην πέσω σε κανένα χαντάκι.


Λυπάμαι πολύ, απάντησε ο μυλωνάς, αλλά είναι το καινούργιο μου φανάρι, και θα ‘ταν μεγάλη απώλεια για μένα αν πάθαινε τίποτα.


Ε, δεν πειράζει, κάνω και χωρίς αυτό, απάντησε ο μικρούλης Χανς, ξεκρέμασε το βαρύ γούνινο παλτό του και το ζεστό κόκκινο σκούφο του, έδεσε ένα κασκόλ γύρω από το λαιμό του και ξεκίνησε.


Τι φοβερή καταιγίδα ήταν αυτή! Κι ήταν τόσο πηχτό το σκοτάδι, που ο μικρούλης Χανς δεν έβλεπε τίποτα, και φύσαγε τόσο δυνατά ο άνεμος, που με δυσκολία στεκότανε στα πόδια του. Ωστόσο, φάνηκε πολύ γενναίος, και μετά από τρεις ώρες δρόμο, έφτασε στο σπίτι του γιατρού και χτύπησε τη πόρτα.


Ποιος είναι; φώναξε ο γιατρός, βγάζοντας το κεφάλι του από το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας του.


Ο μικρούλης Χανς, γιατρέ!


Τι θέλεις, μικρούλη Χανς;


Ο γιος του μυλωνά έπεσε από μια σκάλα και χτύπησε, κι ο μυλωνάς θέλει να πάτε αμέσως.


Εντάξει, είπε ο γιατρός. Διέταξε να ετοιμάσουν το άλογο του, τις μπότες του και το φανάρι του, κατέβηκε και ξεκίνησε για το σπίτι του μυλωνά, ενώ ο μικρούλης Χανς τον ακολουθούσε σκουντουφλώντας. Όμως η θύελλα δυνάμωνε ολοένα, η βροχή έπεφτε καταρράκτης, κι ο μικρούλης Χανς δεν έβλεπε που πήγαινε και δεν προλάβαινε το άλογο. Στο τέλος, έχασε το δρόμο του και ξεστράτισε στο ρεικότοπο που ήταν ένα πολύ επικίνδυνο μέρος, γιατί ήταν γεμάτο βαθιές τρύπες, κι εκεί ο μικρούλης Χανς πνίγηκε. Κάτι γιδοβοσκοί βρήκανε την άλλη μέρα το πτώμα του να επιπλέει σε ένα νερόλακκο και το μετέφεραν στο σπίτι του.


Όλοι πήγαν στην κηδεία του μικρούλη Χανς, γιατί τον αγαπούσανε πολύ, και πιο λυπημένος από όλους ήταν ο μυλωνάς.


Μια και ήμουν ο καλύτερος του φίλος, είπε ο μυλωνάς, το σωστό είναι να έχω εγώ τη πρώτη θέση, κι έτσι, προχωρούσε πρώτος στην πομπή, τυλιγμένος μες στο μακρύ μαύρο παλτό του, και κάθε τόσο σφούγγιζε τα μάτια του με ένα μεγάλο μαντίλι.


Ο θάνατος του μικρούλη Χανς είναι πραγματικά μεγάλη απώλεια για όλους, είπε ο σιδεράς, όταν τελείωσε η κηδεία και είχαν βολευτεί στο πανδοχείο, πίνοντας κρασί με κανέλα και τρώγοντας γλυκό.


Μεγάλη απώλεια και για μένα, πρόσθεσε ο μυλωνάς. Ξέρετε, του είχα δώσει σχεδόν το καροτσάκι μου και τώρα δεν ξέρω τι να το κάνω. Πιάνει τόπο στο σπίτι κι είναι σε τόσο κακή κατάσταση, που και να το πουλήσω δε θα πιάσω φράγκο. Δεν ξαναχαρίζω τίποτε άλλη φορά. Παραείναι βαρύ το τίμημα της γενναιοδωρίας.



Λοιπόν; είπε ο νεροπόντικας μετά από μια μεγάλη παύση.


Λοιπόν, τελείωσε, είπε η καρδερίνα.


Και τι απόγινε ο μυλωνάς; ρώτησε ο νεροπόντικας.


Ω! Δεν έχω ιδέα, απάντησε η καρδερίνα, και δε μ΄ενδιαφέρει κιόλας.


Είναι ολοφάνερο ότι δεν έχεις ίχνος συμπόνιας μέσα σου, είπε ο νεροπόντικας.


Φοβάμαι ότι σου διαφεύγει το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας, παρατήρησε η καρδερίνα.


Το ποιο; στρίγγλισε ο νεροπόντικας.


Το ηθικό δίδαγμα.


Εννοείς ότι η ιστορία έχει ηθικό δίδαγμα;


Βεβαίως, είπε η καρδερίνα.


Ε, λοιπόν, είπε ο νεροπόντικας πολύ θυμωμένα, νομίζω ότι αυτό θα έπρεπε να μου το είχες πει προτού αρχίσεις. Αν μου το είχες πει, σίγουρα δεν θα καθόμουν να σε ακούσω. Θα έλεγα «πουφ!» σαν τον κριτικό. Μπορώ βέβαια να το πω και τώρα! Φώναξε λοιπόν «πουφ!» όσο πιο δυνατά μπορούσε, τίναξε την ουρά του και χώθηκε πάλι στη τρύπα του.


Πως σου φαίνετε ο νεροπόντικας; ρώτησε η πάπια που κατέφτασε κολυμπώντας λίγα λεπτά αργότερα. Έχει πολλά καλά στοιχεία, αλλά εγώ από τη μεριά μου έχω μητρικά αισθήματα και δεν καταφέρνω ποτέ να κοιτάξω εργένη δίχως να μου έρθουν δάκρυα στα μάτια.


Φοβάμαι ότι μάλλον τον εκνεύρισα, απάντησε η καρδερίνα. Είναι γεγονός ότι του είπα ένα παραμύθι με ηθικό δίδαγμα.


Α! αυτό είναι πάντα επικίνδυνο, είπε η πάπια.
Και συμφωνώ κι εγώ απόλυτα μαζί της.

Καλά Χριστούγεννα!

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Απορίες

1. Γιατί πολλοί κύπριοι που πάνε στα κατεχόμενα «δεν δίνουν λεφτά του παλιότουρκου» για να μπουν σε μνημεία όπως το Κάστρο της Κερύνειας ή το Μπέλλαπαϊς αλλά κάθονται οπουδήποτε έχει φαί και ξεσκίζονται στα ψώνια στα Skevi’s Bazaar των κατεχομένων;

2. Γιατί πολλοί κύπριοι που έχουν οικιακές βοηθούς από χώρες της Ασίας «νεκατσιούν» να τις έχουν μες το σπίτι τους αλλά τις έχουν μια χαρά να τους καθαρίζουν, να τους μαγειρεύουν και να φροντίζουν τα μωρά τους;

3. Γιατί πολλοί κύπριοι φτιάχνουν τρίπατα σπίτια με τρία σαλόνια, δύο τραπεζαρίες, εφτά υπνοδωμάτια, πέντε μπάνια και δύο κουζίνες εκ των οποίων η μια έχει ενσωματωμένο καθιστικό με tv room μέσα στο οποίο ζουν και αναπτύσσονται για όλη τους τη ζωή;

4. Γιατί οι περισσότεροι κύπριοι που πάνε τριήμερα στην Αθήνα παίρνουν ταξί από το αεροδρόμιο για το Σύνταγμα γκρινιάζοντας για την κίνηση και την ακρίβεια της ταρίφας αλλά άμα τους πεις ότι το μετρό με έξι ευρώ σε παίρνει στο Σύνταγμα σε μισή ώρα ακριβώς σε κοιτάνε υποτιμητικά και σου λένε πως δεν είναι τσίφτηδες;

5. Γιατί η κυπριακή κυβέρνηση αποφάσισε ότι τα παιδάκια του σερνικού ακόμα και αν γεννήθηκαν σήμερα με όλες τις ανέσεις θα θεωρούνται πρόσφυγες ενώ τα παιδάκια του θηλυκού ακόμα και αν γεννήθηκαν το 1975 στα προσφυγικά αντίσκηνα δεν θα θεωρούνται πρόσφυγες και γιατί νομίζει ότι οι πρόσφυγες είναι χαρούμενοι με το γεγονός ότι θεωρούνται πρόσφυγες;

6. Γιατί όποτε ακούω – διαβάζω δηλώσεις πολιτικών δεν μπορώ ποτέ να καταλάβω αν εννοούν και πιστεύουν τις μαλακίες που λένε ή αν ξέρουν πολύ καλά ότι λένε μαλακίες και εξακολουθούν να τις λένε αφού α. εμείς εξακολουθούμε να τους ακούμε, β. εμείς εξακολουθούμε να τους πιστεύουμε (;), γ. εμείς εξακολουθούμε να τους ψηφίζουμε, δ. αυτοί παίρνουν ένα σωρό λεφτά, μαλάκες είναι να σκάσουν;

7. Γιατί τα περισσότερα κυπριακά περιοδικά παίρνουν copy / paste τα άρθρα τους από ελληνικά περιοδικά χωρίς να προσέχουν λίγο τι γράφουν την ώρα που αντικαθιστούν το «Ναύπλιο» με τη «Πάφο» (βλασφημία για όποιον έχει πάει στο Ναύπλιο!) και όταν προτρέπουν τον κόσμο να μην χρησιμοποιεί το αυτοκίνητο του αλλά τα μέσα μαζικής μεταφοράς (τα ποια;!);

8. Γιατί οι γαλακτοβιομηχανίες δεν βγάζουν φρέσκο γάλα σε συσκευασία του μισού λίτρου αναγκάζοντας τα single white – black – yellow – whatever – females – males που σιχαίνονται το εβαπορέ (μπλιάχ!) να αγοράζουν λίτρο το οποίο λήγει πριν προλάβει να καταναλωθεί ενώ παιδάκια, όχι μόνο στην Αφρική, πεθαίνουν από τη πείνα;

9. Γιατί όταν θέλεις πολύ να πας κάπου δεν βρίσκεις κανένα να σε ακολουθήσει και αν ακόμα βρεις θα είναι το άτομο που θα μιλάει ακατάπαυστα σε όλη τη διάρκεια του έργου – συναυλίας με αποτέλεσμα να σιχαθείς τόσο πολύ και το άτομο (που φταίει) και το έργο – συναυλία (που δεν φταίει!);

10. Γιατί το mega tv όταν βάζει καλές, αστείες σειρές σε επανάληψη κόβει και ράβει αψυχολόγητα με την δικαιολογία «μα αφού είναι επανάληψη!» ενώ εσύ περίμενες άδικα τη σκηνή που ο Παναγιωτάκης απειλεί τον Βλάσση με το όπλο, ο Βλάσσης κατουριέται πάνω του και η Αννέτα καταλαβαίνει ποιος είναι ο άντρας εδώ μέσα;

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Κουτσομπόοοοολες!

Πέφτεις και σπάζεις ας πούμε το πόδι σου. Δεν βγαίνεις να το διαλαλήσεις αλλά στόμα με στόμα το μαθαίνουν και τα άτομα που δεν χρειάζεται να το μάθουν. Δεν είναι μυστικό αλλά ούτε και γουστάρεις να μιλάς με σαδιστικές λεπτομέρειες για το συμβάν με άτομα που αργότερα θα λένε «και η Ουφ! το έπαθε αυτό, άσε, ήρθε εδώ και μου τα έλεγε και ήταν πολύ λυπημένη και πονούσε πολύ η καημένη» ή «και η Ουφ! το έπαθε αυτό και μια χαρά την είδα, είναι πολύ δυνατή και έκανε και πλάκα αλλά να δούμε αν θα καταφέρει ποτέ ξανά να περπατήσει κανονικά!».

Γκρρρρρρρ….

Έτσι προσπαθείς να μην το αναφέρεις. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για άτομα που δεν συναντάς συχνά έτσι το πόδι θα ξαναφορέσει παπούτσι πριν χρειαστεί να σε δουν. Σε παίρνουν όμως τηλέφωνο. Μιλάνε περί ανέμων και υδάτων. Σε ρωτάνε συνέχεια πως τα πας, αν έχεις κανένα νέο (αυτή την ερώτηση «αν έχω κανένα νέο» μου την έκανε συνέχεια η κουμέρα μου μόλις αρραβωνιάστηκε. Νομίζω πως νόμιζε ότι - το νόσημα της - είναι κολλητικό!) και αν θες να πας για καφέ.

Λες ότι δεν μπορείς να πας για καφέ. Σε ρωτάει γιατί. Λες ότι είχες ένα ατυχηματάκι και κτύπησες το πόδι σου. Το είπες επειδή κατάλαβες ότι το ήξερε. Θα της το είπε η γειτόνισσα της η Ευτέρπη που έχει μια νύφη που έχει μια ξαδέλφη που δουλεύει γιατρίνα στο νοσοκομείο. Μαλακία έκανες. Έπρεπε να πεις ότι έχεις κανονίσει. Πολύ αργά. Κάτι τέτοιες ηλίθιες γκάφες κάνεις και μετά θες να κτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο.

Δεν είναι και το τέλος του κόσμου βέβαια αλλά δεν γουστάρεις αυτό που ακολουθεί: σε ρωτάει πως το κτύπησες. γιατί το κτύπησες; με ποιον το κτύπησες; εσύ έφταιγες; το πόδι έφταιγε; κάποιος άλλος έφταιγε; τι πάει να πει κανένας δεν έφταιγε; και τι θα κάνεις τώρα; πως κοιμάσαι; πως ξυπνάς; πως κάνεις μπάνιο; πως κατουράς; σεξ κάνεις; με ποιον κάνεις; πως το κάνεις; θα σε παντρευτεί; θες να κάνεις παιδιά; δεν θες να κάνεις παιδιά; τη φουκαριάρα τη μάνα σου, δεν τη λυπάσαι;

Ουφ!

Μιλάς διφορούμενα. Δεν δίνεις καμία ξεκάθαρη απάντηση. Άστα να πάνε, η κακιά η ώρα. Αχ, πρέπει να κλείσω, πάω να κτυπήσω τις ενέσεις μου. Γειαααααα.

Δεν έσπασα το πόδι μου. Αν, μη κακό, μου συνέβαινε, η γκρίνια μου θα έγραφε ιστορία. Θα διδασκόταν σαν σενάριο κρίσης στις νοσοκόμες. Απλά με εκνευρίζουν πολύ τα αδιάκριτα άτομα. Δεν τα μπορώ. Αν θέλω τη γνώμη σου, θα τη ζητήσω. Αν θέλω να ξέρω τι πιστεύεις, θα σε ρωτήσω. Αν όχι, παράτα με ήσυχη!!! Προσωπικά φτάνω σε σημείο να μοιάζω αδιάφορη επειδή δεν ρωτάω. Είσαι καλά; Όχι! Θες να το συζητήσεις; Όχι. Οκ, όταν θες μου λες!

Πολύ κουτσομπόλες είναι οι κομμώτριες και οι αισθητικοί. Όταν μια από αυτές ξεκινήσει κουβέντα με τη φράση «έχω μια πελάτισσα που…» να ξέρεις πως ότι και αν της πεις θα καταλήξει κύριο θέμα του πιο πάνω προλόγου. Έχω μια πελάτισσα που παράτησε τη δουλειά της γιατί δεν τη γέμιζε, λέει. Να δούμε τώρα το στομάχι της πως θα γεμίζει. Εκτός και αν βρήκε κανένα να την ταΐζει. Δεν την έχω για τόσο έξυπνη όμως. Κάτι άλλο θα έγινε. Θα την απέλυσαν και ντρέπεται να το πει! Να δούμε τι θα έγινε!

Άλλες κουτσομπόλες που μπορώ να σκεφτώ είναι οι νοικοκυρές και οι γριές.
Εσείς;

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Το έκαψα...

Καθαρόγραφα το αλφάβητο στο όμορφο καινούργιο τετραδιάκι μου με την όμορφη ball pen που αγόρασα στη κρίση σχολικών του Σεπτέμβρη. Προσπαθούσα να προφέρω τις λέξεις - παραδείγματα και αναρωτιόμουν αν τις αντέγραψα σωστά από τον πίνακα. Όταν σε κάποια φάση σηκώθηκα έκανα να πατήσω ctrl + s στο πληκτρ.... εεεεεεεε πού είναι το πληηηηηηη.... εεεεεεεεεεεε αααααααααα σβουντπ!

Να μην αναφέρω το ctrl + z που ψάχνω άμα κάνω καμιά γκάφα ή το ότι βλέπω κινητά και λάπτοπ σε ταινίες της δεκαετίας του '30...!!!

Αποτοξίνωση τώρα!!!

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Αθκιασερές...

Έχω να πάω κάπου... σε μια κοινωνική υποχρέωση σε ένα σπίτι. Από αυτά τα σπίτια που οι γυναίκες ξυπνάνε γύρω στις 9, φτιάχνουν φραπέ, ανάβουν τσιγάρο, κάθονται στον καναπέ και κάνουν λυσσαλέο ζάπινγκ μέχρι το απόγευμα. Στο ενδιάμεσο θα μαγειρέψουν πατάτες τηανητές με τ' αυκά, θα ψευτοπλύνουν κανένα πιάτο, θα πιούν άπειρους καφέδες και θα φάνε κέηκ γεωγραφίας με τις γειτόνισσες σχολιάζοντας τις συνταγές τους και οτιδήποτε με δύο πόδια μπει στο στόχαστρο τους.

Στη συνέχεια θα σχολάσει ο άντρας τους από τη δουλειά, θα τσακωθούν μαζί του γιατί δεν θέλει να πάει για καφέ στη κουμέρα να γνωρίσουν τον καινούργιο της γκόμενο, θα πάνε δίπλα στη μάνα τους να γκρινιάξουν για τον αχαϊρευτο και μετά θα κάτσουν στη τηλεόραση να δουν τη Πανσέληνο, γιατί είναι πολύ μάγκας ο νυχτερίδας.


Σε ένα τέτοιο σπίτι έχω να πάω επειδή τους φίλους τους διαλέγουμε ενώ τους συγγενείς δυστυχώς όχι. Και επειδή κάθε φορά συμβαίνει το ίδιο πράγμα, πρέπει να προετοιμαστώ για:

επίθεση από όλα τα μούλικα πασαλειμμένα με άνοστα γλυκίσματα που θα θέλουν να ανοίξουν τη τσάντα μου / σπάσουν το κινητό μου / τραβήξουν τα μαλλιά μου.


εκδηλώσεις υπερβολικής αγάπης με ατάκες "χαθήκαμε, να έρχεσε, γιατί δεν έρχεσε;"

συζητήσεις που περιλαμβάνουν όλη την επικαιρότητα των κουτσομπολίστικων εκπομπών, αν είναι φυσική ξανθιά η Μενεγάκη, τι έγινε στο τελευταίο X Factor, τι κούκλος που είναι ο Ρουβάς και πως ο Πανίκος της Ππινούς απάτησε την Ππινού με την σριλανκεζούα που ξεσκατίζει τη γιαγιά.

και το κλασικό: να κάθομαι στη πιο άβολη καρέκλα, γύρω γύρω όλες οι γειτόνισσες / φιλενάδες να με κοιτάνε από πάνω μέχρι κάτω αμίλητες και να προσπαθούν να απομνημονεύσουν τι φοράω και τι είπα για να έχουν θέμα για την ώρα του καφέ την επόμενη μέρα.


Το καλό είναι που η γνώμη αυτού του είδους των ανθρώπων για μένα μου είναι εντελώς αδιάφορη. Το κακό είναι που πρέπει να τους υποστώ...

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Η Μύγα

Η Μύγα (The Fly) είναι μια πολύ γνωστή ταινία την οποία δεν έχω δει ποτέ μου. Δηλαδή δοκίμασα μια φορά αλλά μόνο που έβλεπα τη φάτσα του πρωταγωνιστή και ήξερα ότι είναι θρίλερ τρόμαζα έτσι προτίμησα να κλείσω τη τηλεόραση.

Το μόνο πιο σιχαμένο από μια μύγα είναι μια μεγάλη μύγα. Γιακ! Και οι κατσαρίδες. Παρόλο που είδα μια πάρα πολύ καλή παράσταση με τίτλο Κατσαρίδα (που την έλεγαν Ιωάννα και ήθελε να πάει στο φεγγάρι) δεν κατάφερα να συμπαθήσω τις κατσαρίδες! Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι η μύγα. Είναι τόσο αντιπαθητικές που ούτε σε καρτούν δεν βγήκαν. Αντίθετα από τη κατσαρίδα φίλη του Wall-e.

Χμμμ μήπως τελικά συμπαθώ τις κατσαρίδες;! Jesus!

Πάλι άλλαξα θέμα όμως… το θέμα μας είναι η μύγα. Όχι η ταινία αλλά αυτό το σιχαμένο μαύρο πετούμενο που αφού έφαγε ότι κατάρα μπορούσα να σκεφτώ έφαγε και μισό αεροζόλ αλλά αποδείχτηκε πολύ σκληρή για να πεθάνει.

Στην αρχή την πέρασα για αυτό το μαύρο βελάκι στην οθόνη του υπολογιστή. Όμως ήταν δύο! Άρα το ένα ήταν μύγα!!! Σηκώθηκα και άνοιξα το παράθυρο. Προσπάθησα να την καθοδηγήσω προς τα έξω με ένα χοντρό περιοδικό. Είμαι ειρηνικός άνθρωπος, δεν χρησιμοποιώ βία αν δεν είναι απαραίτητο. Η μύγα όμως δεν έβγαινε έξω. Προτιμούσε τη θαλπωρή του δωματίου. Εντάξει, αν κάτσει ακίνητη σε μια γωνιά κι εγώ μπορώ να κάνω τη δουλειά μου ήσυχα θα την αφήσω. Είπαμε, είμαι ειρηνικός άνθρωπος. Η μύγα όμως ήταν παιχνιδιάρα μύγα. Της άρεσε να βολτάρει πάνω στην οθόνη…

Είπαμε, ειρηνικός άνθρωπος και δεν είμαι βίαιη, αλλά αυτή είναι μύγα! Αντιπαθητικά ζωύφια που ούτε καν σε συμπαθητικά καρτούν δεν βγήκαν. Μόνο σε μια ταινία και ποιο ρόλο είχαν; Ενός πλάσματος που πάει και φυτρώνει ακάλεστο εκεί που δεν το σπέρνουν! Εφοδιάστηκα με το αεροζόλ. Ψέκασα όλο το δωμάτιο και βγήκα έξω για λίγο. Περίμενα να βρω το πτώμα τέζα στο πάτωμα όταν επέστρεψα αλλά η μύγα δεν ήταν πουθενά.

Μετά από έντονη εσωτερική πάλη αποφάσισα να συνεχίσω τη δουλειά μου αφού πρώτα ελέγξω ότι δεν είχε προσγειωθεί πάνω στα πράγματα μου. ΟΚ, μύγα πουθενά, ας δουλέψω. Άραγε το αεροζόλ εξολοθρεύει ανθρώπους; Γκουχ γκουχ!

Ξαφνικά, στο πάνω μέρος της οθόνης είδα κάτι φτερά να τρεκλίζουν. Η μύγα μέθυσε από το αεροζόλ! Μετανοιωμένη και γεμάτη τύψεις για την εν ψυχρώ δολοφονία της άνοιξα το παράθυρο για να βγει έξω. Go fly. Go.

Γύρισε προς το μέρος μου, με κοίταξε με ευγνωμοσύνη στα μάτια και πέταξε προς την ελευθερία της.

Ναι, καλά! Κάπου εδώ μέσα είναι γαμώ τη γκαντεμιά μου, ούτε μια μύγα δεν μπορώ να ξεφορτωθώ γαμώτο γκρρρρρ!!!!

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Κάτι πήγε λάθος...

Είχα πει:
"Κάθε Σεπτέμβρη προσπαθώ να οργανώνω καλύτερα τον χρόνο μου για να αποφεύγω αργότερα τις τύψεις ότι δεν έκανα τίποτα πάλι."

Και τα κατάφερα! Οργάνωσα τον χρόνο μου έτσι ώστε να μην έχω τύψεις ότι τεμπελιάζω και δεν έκανα τίποτα... Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν έχω χρόνο για ταβανοχάζεμα! Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό. Μου αρέσει το ταβανοχάζεμα!

Έχω τη φρικτή υποψία ότι μάλλον, ίσως, πιθανόν, τσας, λιγουλάκι το παράκανα....

Θέλω να κοιμηθώωωωωωωωω!!!!!!!!

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Αγγελία!!!

Καλημέρα, τηλεφωνώ για την αγγελία…

Ναι…

Ήθελα να ρωτήσω τι ακριβώς χρειάζεστε και ποια προσόντα πρέπει να έχει το άτομο που θα στείλει βιογραφικό.

Να πάρετε στο τμήμα που έστειλε την αγγελία, στο τάδε τηλέφωνο.

Ευχαριστώ.

Καλημέρα, τηλεφωνώ για την αγγελία…

Μάλιστα. Να πάρετε τηλέφωνο στο τμήμα προσωπικού.

Πήρα αλλά μου είπαν να τηλεφωνήσω σε εσάς για κάποιες διευκρινήσεις.

Περιμένετε ένα λεπτό.

…περιμένω…

Ναι, να τηλεφωνήσετε στο τάδε τηλέφωνο στο τμήμα προσωπικού.

Να ρωτήσω κάτι; Έτσι από περιέργεια, για να μην στέλνω άδικα βιογραφικό, τι ακριβώς χρειάζεστε;

Δεν μπορώ να σας πω, ο προϊστάμενος μου είπε να τηλεφωνήσετε στο τμήμα προσωπικού να σας πουν.

Ευχαριστώ.

…τηλεφωνώ στο νούμερο που μου έδωσε…

Καλημέρα, τηλεφωνώ για την αγγελία…

Να σας ενώσω ένα λεπτό με την υπεύθυνη…

Ναι, να σας πω, επειδή μίλησα με αρκετά άτομα ως τώρα δεν θα ήθελα να με ενώσετε με κάποιο άτομο με το οποίο ξαναμίλησα.

Όχι, αυτό το άτομο είναι υπεύθυνο για την αγγελία.

Ευχαριστώ. (και γιατί δεν έβαλαν μόνο το συγκεκριμένο νούμερο στην αγγελία;!)

…περιμένω…
Καλημέρα, τηλεφωνώ για την αγγελία, ήθελα να ρωτήσω τι ακριβώς χρειάζεστε.

Μάλιστα, να μας στείλετε βιογραφικό.

Δεν μπορείτε να μου πείτε τι προγράμματα χρειάζεστε τουλάχιστον;

Να μας στείλετε βιογραφικό και θα σας ειδοποιήσουμε.

Να μου πείτε το μέηλ σας;

Ναι, λοιπόν, www…

Ε, συγνώμη, αυτό δεν είναι e-mail, είναι website!

Α! ναι… να στείλετε φαξ!



....την υποσημείωση "για περισσότερες πληροφορίες...." τι την εβάλαν ακόμα δεν κατάλαβα!!!

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Αίτηση εργασίας

Είμαι έτοιμη να αλλάξω δουλειά και ξέρω ότι όλες οι εταιρείες της Λεμεσού (και όλης της Κύπρου μη σου πω, γιατί όχι και της Ευρώπης, προτίμηση Αθήνα παρακαλώ) είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμες να με προσλάβουν με αρχικό μισθό €2500, πενθήμερη εργασία, πεντάωρο, κοινωνικές ασφαλίσεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, 13ο, 14ο, έξτρα καλοκαιρινό μπόνους, 30 ημέρες άδεια τον χρόνο και αύξηση 25% του μισθού κάθε Γενάρη.

Έτσι, για να είμαι δίκαιη απέναντι τους, ετοίμασα μια λίστα με τις – όχι απαιτήσεις μου… με τις προτιμήσεις μου:

Πρώτα από όλα δεν πρέπει να είναι οικογενειακή επιχείρηση. Αν είναι μικρή οικογενειακή επιχείρηση η γυναίκα του αφεντικού θα έρχεται κάθε απόγευμα με παχυντικά αλμυρά, θα κάθετε απέναντι μου, θα μιλάει για τα βιβλία που διάβασε, θα με ρωτάει αν θέλω να μου τα δανείσει και θα απορεί που δεν διαβάζω αριστουργήματα με τίτλο «τα γαλάζια χρυσάνθεμα των κρυμμένων πόθων στο κατώφλι μου».

Αν είναι μεγάλη οικογενειακή επιχείρηση, η γυναίκα του αφεντικού θα έχει μια θέση σαν General Manager, Sales Executive, Business Accountant, Art Director, Vice President ή κάτι άλλο ιδανικό για απόφοιτες της Σχολής ΠΝΠΠΜΔΤΠΤ (Πώς Να Παντρευτείτε Πλούσιο Με Δουλειά Του Παπά Του). Θέλοντας συνεχώς να επιβεβαιώνει τη θέση της θα ψειρίζει και την παραμικρή ηλίθια λεπτομέρεια μέχρι να οδηγήσει τους υφιστάμενους της σε μαζικές παραιτήσεις.

Στο δικό μου τμήμα δεν πρέπει να υπάρχουν δύο διευθυντές. Όταν συμβαίνει αυτό πάντα συναγωνίζονται ποιος το έχει πιο μεγάλο (το διευθυντηλίκι) και κάνουν άτυπους διαγωνισμούς: «ποιος υπάλληλος μπορεί να δουλεύει ταυτόχρονα σε τρία πρότζεκτ (Χριστόφορε, κάμνουμε τζι εμείς ποτούτα!), να μιλά με πελάτη στο τηλέφωνο και να έχει και πελάτη να εξυπηρετήσει;» Δώρο τρεις μήνες ψυχανάλυση.

Ο προϊστάμενος πρέπει να κατέχει τουλάχιστον το 50% του αντικειμένου που προΐσταται. Οδηγίες που περιλαμβάνουν τις πιο κάτω φράσεις θα πρέπει να δίνουν δικαίωμα στον υφιστάμενο να ζητήσει απόλυση του προϊστάμενου: «εεεεεεεεε», «νομίζω πως εεεεεεεεε», «από ότι κατάλαβα εεεεεεεεεε», «κάντο έτσι και αν είναι λάθος εεεεεεεε το ξανακάνεις εεεεεεεεε», «να τηλεφωνήσω για επιβεβαίωση; Γιατί να τηλεφωνήσω για επιβεβαίωση; Προχώρα!», «εεεεεε, έπρεπε να τηλεφωνήσω για επιβεβαίωση αλλά κι εσύ γιατί το έκανες λάθος; Εεεεε;»


Οι συνάδελφοι δεν πρέπει:

- να λιμάρουν τα νύχια τους εν ώρα εργασίας, ειδικά αν εγώ πνίγομαι κι εσύ προσλήφθηκες για να με βοηθάς.

- να βλέπουν trash tv στο youtube. Γυμνά στιγμιότυπα του Clive Owen δεκτά όμως.

- να εμφανίζονται από τις οκτώ η ώρα το πρωί με ενδυμασία τραγουδίστριας σε σκυλάδικο και να απαιτούν να ακούμε ράδιο σούπερ (ζει ακόμα αυτό;!)

- αν έχουν παιδιά να μιλάνε εφτάμιση ώρες από το οκτάωρο για τα παιδιά τους (χρυσή μου δεν με ενδιαφέρει αν το δίχρονο μιλάει τρεις γλώσσες, είναι έξω από τα ενδιαφέροντα μου, δεν με κόφτει!)

- αν έχουν σχέση, την πρώτη μετά από δεκαετίες ξηρασίας, να μιλάνε οκτώμιση ώρες από το οκτάωρο για τη σχέση τους («μου έστειλε μήνυμα το ζουζούνι μου και μου είπε καλημέρα και του έστειλα κι εγώ μήνυμα και του είπα καλημέρα και μου έστειλε φιλάκι και του έστειλα κι εγώ φιλάκι» ΕΛΕΟΣ!!!)

- αν δεν έχουν σχέση να μιλάνε συνέχεια για την αβάσταχτη μοναξιά του μπακουρίου και το πόσο δυστυχισμένοι είναι. (Καλέ μου, ο ψυχολόγος είναι δύο ορόφους πάρα πάνω και το μπαρ απέναντι!)


Οι πελάτες όταν θα εισέρχονται στο γραφείο μου θα πρέπει να ξέρουν τι ακριβώς θέλουν. Αν δεν ξέρουν θα πρέπει να δέχονται αδιαμαρτύρητα αυτό που θα τους προτείνω, αλλιώς ας ήξεραν.

Οι πελάτες θα πρέπει να κάθονται στο γραφείο μου μόνο όση ώρα χρειάζεται για να επιτευχθεί η δουλειά τους. Κοινωνικές συναναστροφές του τύπου «εμένα ο γιόκας μου επήεν λόκατζης τζαι τζαι τζαι» δεν είναι αποδεκτές. Πελάτες με αίσθηση του χιούμορ ικανοί να σπάζουν τη μονοτονία του οκτάωρου δεκτοί.

Ο χώρος της εργασίας πρέπει να είναι ευχάριστος, άνετος, φωτεινός, μοντέρνος, ντιζαϊνάτος, στο κέντρο της πόλης με εύκολη πρόσβαση και δωρεάν χώρο στάθμευσης. Κοντά θα πρέπει να υπάρχει φούρνος, περίπτερο, καφέ, mall, τράπεζες και ταχυδρομείο.

Ξαναδιαβάζοντας τις προτιμήσεις μου δεν βρίσκω ότι ζητώ κάτι το υπερβολικό. Θα δημοσιεύσω την αγγελία σε όλες τις σχετικές εφημερίδες…

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Ειλικρίνειες….

Πολλές φορές θέλεις να πεις την αλήθεια στους άλλους:

Όχι, δεν είναι ωραία… μα καλά, τι σκεφτόσουν όταν έβαφες τα μαλλιά σου κομοδινί / φερετρί καφέ;!

Οι λεοπαρδαλέ σου μπότες με τα μαύρα φιογκάκια στα φερμουάρ που έχουν στις άκρες ροζ στρασάκια ασορτί με τα τακούνια δεν είναι σικ.

Αυτό το φωσφοριζέ πράσινο με χτυπητό φούξια κερί (!) σε σχήμα λουλουδιού (!!) που μου έφερες στα γενέθλια μου από ποιο καλάθι το αγόρασες και με τι πίστευες ότι ταίριαζε στο σπίτι μου για να μου το φέρεις;!!!

Ο αγαπημένος σου ηθοποιός είναι ο Βιν Ντίζελ; Χριστέ μου! Τι ακριβώς σου αρέσει στο σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας με το οποίο εκτελεί τους ρόλους του;!

Ναι, είμαι σίγουρη ότι σε κοροϊδεύει!

Κανονικά μου αρέσουν οι κεφτέδες αλλά αυτά που έφτιαξες είναι προσβολή για τους κεφτέδες.

Δεν είναι τόσο συνηθισμένο, δεν συμβαίνει σε όλους και είναι μεγάλο ζήτημα!

Πάντα με νευρίαζαν τα άτομα που νομίζουν ότι ειλικρίνεια είναι να πεις στον άλλο κατάμουτρα ότι κάτι πήγε λάθος με τη μούρη του:

- Πως σου φαίνονται τα νύχια μου;
- Σαν να έφαγες με τα χέρια ζωντανό κοτόπουλο…

Και ακόμα περισσότερο με νευριάζουν τα άτομα που σου βρίσκουν πάντα δίκιο σε ότι μαλακία και αν πεις:

- Αχ με αγαπάει αλλά δεν μου τηλεφώνησε τις τελευταίες τρεις βδομάδες επειδή είναι ντροπαλός.
- Έχεις δίκιο χρυσή μου, γιατί δεν του τηλεφωνείς εσύ;


Δεν νομίζω να υπάρχει μέση λύση. Υποτίθεται πρέπει να λέμε την αλήθεια, ειδικά στα άτομα που συμπαθούμε. Στη θεωρία είναι εύκολο αλλά πόσοι από εμάς μπορούν να δεχτούν μια κριτική, έστω και εντελώς καλοπροαίρετη;

Συνήθως απαντώ «δεν είναι το στυλ μου» ειδικά άμα πρόκειται για ρούχα, παπούτσια ή πράσινα νύχια με ολόκληρες ανθοκομικές συνθέσεις πάνω (τι ηλίθια μόδα κι αυτή!!!).

Πως μπορείς να πεις σε ένα άτομο που ζητά τη γνώμη σου για κάτι που ζωγράφισε / έγραψε / σύνθεσε / κατασκεύασε, ότι δεν σου άρεσε;

Προσέξτε τι θα πείτε! ;-)

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Για τα λεφτά τα κάνεις όλα

Κάποτε είχα δύο θείες που ζούσαν μόνες τους στο παλιό σπίτι των γονιών τους. Δεν είχαν παντρευτεί ποτέ και παρόλο που δεν θα μπορούσε να πει κάποιος αν ήταν φτωχές ή πλούσιες αντιμετώπιζαν κάθε γνωστό και άγνωστο ανάλογα με τα λεφτά του. Λίγα ή πολλά ή καθόλου.

Αν έπεφτε στα δόντια τους κάποιος που δεν είχε λεφτά, το καλύτερο που θα μπορούσε να του συμβεί ήταν η αδιαφορία και ίσως μια ψεύτικη γενναιοδωρία του στυλ: "εκείνα τα ωραία ρούχα που είχαμε αγοράσει για να παρακολουθήσουμε το γάμο του Κάρολου και της Νταϊάνας από τη τηλεόραση, τι λες, να τα δώσουμε στους φτωχούς;".


Το χειρότερο θα ήταν μια επίθεση χωρίς κανένα λόγο και με προσβολές του τύπου: "εσύ δεν έχεις να φάς, πως τολμάς να περπατάς πάνω στο πεζοδρόμιο μας;! Να πας αμέσως στη μέση του δρόμου και αν σε πατήσει και κανένα αυτοκίνητο θα σου κάνει μεγάλη χάρη. Και που' σαι; Πάρε και τα σκουπίδια μας μαζί"


Αν όμως κάποιος είχε λεφτά... Ω! Τότε ήταν ικανές να κατεβάσουν τα βρακιά τους για ότι ήθελε προκύψει. Και όχι για να επωφεληθούν! Όχι. Στα μάτια τους, όποιος είχε λεφτά ανήκε σε μια ανώτερη φυλή ανθρώπων στην οποία αξίζουν τα πάντα, χωρίς καμιά υποχρέωση και χωρίς κανένα κόπο. Όποιος είχε λεφτά δηλαδή, γαμούσε ελεύθερα.


Εντάξει, υπερβάλλω. Λίγο... το νόημα όμως είναι ακριβώς αυτό...


Οι θείες δεν ήταν κανονικές μου θείες και έχουν πεθάνει από καιρό. Οι αξίες τους όμως ζουν περήφανα από το έθνος μας. Μόνο φέτος, έντεκα εκατομμυριούχοι πολιτογραφήθηκαν ως Κύπριοι. Στο κίνητρο της κατ' εξαίρεσιν παραχώρησης κυπριακής υπηκοότητας, περιλαμβάνεται η υποχρέωση να προχωρήσουν σε άμεσες επενδύσεις τουλάχιστον €15 εκατομμυρίων ή σε καταθέσεις τουλάχιστον €10 εκατομμυρίων ή σε επένδυση κεφαλαίων σε επιχειρήσεις με ελάχιστο κύκλο εργασιών €50 εκατομμύρια.


Τέτοια ποσά φαντάζομαι είναι μόνο το ΑΕΠ των χωρών προέλευσης των περισσοτέρων αλλοδαπών στη Κύπρο, άρα και το ότι τους αφήνουμε να αναπνέουν τον αέρα μας τους είναι υπεραρκετό! Ίσως χρειάζονται οι έντεκα εκατομμυριούχοι άτομα να τους κάνουν αέρα με τεράστια φοινικόφυλλα και φανούν χρήσιμοι στο όραμα της πατρίδας μας...

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Ηθοποιός σημαίνει φως

Η πωλήτρια που δουλεύει στη «Μπουτίκ Μαρούλλα» δεν φοράει ποτέ ρούχα από την ομώνυμη μπουτίκ επειδή είναι πολύ άσχημα και φτηνά για το γούστο της. Ντύνετε μόνο από το Designers at Debenhams και στη ντουλάπα της έχει ένα δερμάτινο σακάκι που αγόρασε στο ταξίδι του μέλιτος πριν 14 χρόνια από το Μιλάνο. Τα ρούχα της Μπουτίκ Μαρούλλα είναι καλά μόνο για τις νοικοκυρές φίλες της μαντάμ Μαρούλλα.

Ο κύριος Παύλος, που έχει το ομώνυμο σουβλατζίδικο, δεν τρώει ποτέ από το σουβλατζίδικο του. Τα κρέατα του είναι κακής ποιότητας και δυσκολοχώνευτα από το ευαίσθητο έντερο του. Ο κύριος Παύλος με το ομώνυμο σουβλατζίδικο τρώει μόνο σε καλά εστιατόρια και στο τσακίρ κέφι τρώει και σε καμιά ταβέρνα. Από τις καλές, αυτές που παντρεύουν το παραδοσιακό με το γκουρμέ. Τα σουβλάκια Παύλος είναι καλά μόνο για τους πειναλέους εργάτες που κάνουν διάλειμμα από την οικοδομή εκεί δίπλα.

Ο κύριος Σάββας που χτίζει και πουλά σπίτια όταν έφτασε η στιγμή να αποκτήσει το δικό του σπίτι, αποτάθηκε σε μεγαλοεργολάβο ο οποίος του έκανε και καλύτερη τιμή. Αυτά που χτίζει και πουλά ο ίδιος δεν είναι αρκετά όμορφα, αξιόπιστα, γερά και οικονομικά για τη δική του οικογένεια. Αυτά που χτίζει και πουλά ο ίδιος είναι ιδανικά για τα φτωχαδάκια που θα το ξοφλήσουν σε 35 χρόνια.

Ο ζωγράφος κύριος Παρλαπίπας ερωτώμενος κάποτε για το τι είδους πίνακες έχει κρεμασμένους στο σαλόνι του απάντησε ότι δεν βάζει ποτέ πίνακα δικό του στο σπίτι. Τους θεωρεί αποτυχημένη αντιγραφή των έργων του Νταλί και πιστεύει πως ο κόσμος που τους αγοράζει είναι ηλίθιος. Ο κύριος Παρλαπίπας με τα λεφτά που εισπράττει από τα έργα του αγόρασε με δάνειο ένα πίνακα του Νταλί και τον έχει φυλαγμένο σε θυρίδα σε ελβετική τράπεζα.

Η σταρ της λαϊκοποπσκυλάδικης μουσικής Ευλαμπία η οποία την περασμένη σεζόν έκανε αίσθηση με το σουξέ «τσίου τσίου το πουλάκι» σε πρόσφατη συνέντευξη της αποκάλυψε ότι σιχαίνεται όλα τα είδη της ελληνικής μουσικής και ότι ακούει μόνο death metal rock. Παραδέχτηκε ότι η ελαφρότητα του λαϊκοποπσκυλάδικου δεν εκφράζει τις βαθύτερες της ανησυχίες αλλά αντιλαμβάνεται ότι αρκετός κόσμος των κατώτερων οικονομικών στρωμάτων πνίγει τους καημούς του και εκτονώνετε τα παρασκευοσάββατα με το λειτούργημα της.

Η διάσημη ηθοποιός Πίτσα Φάτα που έγινε διάσημη μέσα από τη σειρά «Ο Γουμάς» σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση μεταξύ άλλων μας είπε ότι στο σπίτι της δεν έχει τηλεόραση και ότι δεν παρακολουθεί ποτέ τις σειρές στις οποίες συμμετέχει επειδή έχει πολύ καλύτερα πράγματα να κάνει, όπως το να φυτεύει λουλούδια και να τα παρακολουθεί να ψηλώνουν. Όνειρο της είναι να παίξει θέατρο στο Broadway και σινεμά στο Hollywood. Καταλαβαίνει ότι αυτού του είδους η ποιότητα δεν είναι δυνατόν να γίνει κατανοητή από τους ιθαγενείς έτσι η επόμενη της δουλειά θα διαδραματίζετε στα κοκκινοχώρια με εξωτερικά γυρίσματα στο Παρίσι και τη Πάφο.

Και τέλος, η μπλόγγερ Ουφ! με τις γνωστές της ιδιοτροπίες, σε συνέντευξη τύπου ανακοίνωσε ότι θα σταματήσει να διαβάζει lifestyle περιοδικά, ακόμα και αν τα δίνουν όχι μόνο τζάμπα αλλά και με κολλημένο ένα φάκελο στη πρώτη σελίδα με ένα πενηντάευρω μέσα.


Άμα είναι μωβ το συζητάμε…

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Κάνε το καλό και ρίξτο στο ποτό

- Μπορείς να μου κρατήσεις τη γάτα για το σαββατοκυρίακο;

- Εχμ, ναι! (ολόκληρο φιλοζωικό ποστ έγραψα, μια γάτα δεν θα μπορέσω να φέρω βόλτα;)



note to myself: cats can jump...

....σας παρακαλώ, αν δείτε ένα κίτρινο γατί ίδιο η Ψιψινέλ, πάρτε με τηλέφωνο....


Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων πρωτογιορτάστηκε το 1931 σ' ένα συνέδριο περιβαλλοντιστών στη Φλωρεντία, ως ένας τρόπος για την ευαισθητοποίηση κοινού και ειδικών για τα υπό εξαφάνιση ζώα. Από τότε, η γιορτή διευρύνθηκε και περιλαμβάνει όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Η 4η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, επειδη συμπίπτει με τον εορτασμό της μνήμης του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, που έχει αναγορευτεί από την Καθολική Εκκλησία ως προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.


H Διεθνής Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων (1978)


Άρθρo 1o
Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.



Άρθρο 2o
1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου.
2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων.
3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.




Άρθρο 3o
1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά.
2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.




Άρθρο 4o
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους.
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.


Άρθρο 5o
1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του.
2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.



Άρθρο 6o
1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα.
2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.



Άρθρο 7o
Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική.



Άρθρο 8o
1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κλπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό.
2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.


Άρθρο 9o
Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.


Άρθρο 10o
1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων.
2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.



Άρθρο 11o
Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.


Άρθρο 12o
1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί "γενοκτονία", έγκλημα απέναντι στο είδος.
2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.


Άρθρο 13o
1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο.
2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.



Άρθρο 14o
1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση.
2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.



Συνειδητά επέλεξα όμορφες και χαριτωμένες εικόνες ζώων. Νομίζω τα άρθρα τα λένε όλα: πως αντιμετωπίζουμε τα ζώα και πως θα έπρεπε να τα αντιμετωπίζουμε. Δεν χρειάζονται σκληρές εικόνες για να το καταλάβουμε όλοι αυτό.

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

Η οικογένεια του κυρίου Επαμεινώνδα και Ευλαμπίας Σπαρσαρχίδη από τα νεόπλουτα προάστια της Λευκωσίας ζητά να εργοδοτήσει οικιακή βοηθό που θα διαμένει στο σπίτι του εργοδότη, και θα έχει την ευθύνη γενικής καθαριότητας της οικίας. Η οικογένεια έχει τρία παιδιά ηλικίας 12, 9 και 4 χρόνων τα οποία θα φροντίζει. Θα πρέπει να επιβλέπει την σεξουαλική ζωή του δωδεκάχρονου, να διαβάζει στο εννιάχρονο και να μαθαίνει βιετναμέζικα στο τετράχρονο. Επίσης, θα έχει την ευθύνη για το μαγείρεμα, πλύσιμο, σιδέρωμα και καθάρισμα του σπιτιού. Στο σπίτι υπάρχει κήπος τον οποίο θα φροντίζει. Στον κήπο υπάρχει σκυλόσπιτο με σκύλο τον οποίο θα πρέπει να ταΐζει, να βγάζει βόλτα, να λούζει και να καθαρίζει από τα τσιμπούρια. Στην άλλη πλευρά του κήπου υπάρχει γκαράζ με τρία αυτοκίνητα, από τα οποία είναι υποχρεωμένη να πλένει μέσα έξω μόνο τα δύο, το τρίτο, ένα Porsche Cayenne θα το βλέπει μόνο από μακριά. Οι όροι εργασίας είναι αρκετά καλοί, για βιετναμεζούα που ήρτε στη Κύπρο να φάει ένα πιάτο φαί και να δει πως ζουν οι πολιτισμένοι άνθρωποι. Μισθός όχι χαμηλότερος από 283 ευρώ (9.43333333 την ημέρα), καθαρά κάθε μήνα, αλήθεια, θα σε πληρώνουμε με καινούργια ευρώπουλα (ένα των διακοσίων, ένα των πενήντα, ένα των είκοσι, ένα των δέκα, ένα κέρμα των δύο ευρώ και ένα του ενός) για να κάμνεις χαρά! Προσφέρεται δωρεάν διαμονή (στην αποθηκούα κάτω που την σκάλα, έχει και ένα μικρό παραθυρούι που βλέπει στη τουαλέτα, χλιδή!), ιατροφαρμακευτική κάλυψη (ειδική πρόνοια για ψυχίατρο δεν προβλέπετε) και κοινωνικές ασφαλίσεις.

Οι ενδιαφερόμενες παρακαλώ όπως αποτείνονται στο 99 123 456

Κουίζ:
ποια από τα πιο πάνω είναι αληθινά και ποια τα δημιούργησε η αρρωστημένη μου φαντασία;

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2009

Πατάτες

Δουλεύεις όλο το πρωί.

Πας στο σπίτι το μεσημέρι.


Τρως ένα νοστιμότατο φαγητό.

Κάνεις μπάνιο.

Ανοίγεις το παράθυρο και ξαπλώνεις στο κρεβάτι.

Φυσάει δροσερό αεράκι και είναι ωραία.


Κουλουριάζεσαι με το σεντόνι μέχρι το μέτωπο.


Χαλαρώνεις.


Σκέφτεσαι ένα λιβάδι.


Πράσινο.


Στο βάθος, χιονισμένα βουνά.

Δίπλα σου, όμορφα δέντρα.


Παραδίπλα άσπρα αρνάκια βόσκουν αμέριμνα.


Κάπου εκεί κι εσύ, αναστενάζεις και αναπνέεις καθαρό αέρα.


Ένα δευτερόλεπτο πριν αποκοιμηθείς.



ΠΑΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΤΕΣ


Εδώ οι καλές πατάααατες!!!!


Πατάααααααααααααατες


Πατάααααααααατες


Πατάαααααααααααααατες


Πατάααααααααααααααατες


Πατάααααατες


Πατάααατες



Τα αρνάκια έγιναν σούβλα.


Το λιβάδι, ξεραμένα κατσάβραχα.


Τα όμορφα δέντρα τερατσιές.


Τα μούτρα σου σαν να έγινε σεισμός την ώρα που ήσουν τιτσίρα μες το μπάνιο.

Νομίζω μόνο για ένα πράγμα θα χαιρόμουν αν υπήρχε εεεε... πως λέγονται αυτοί με τα αυτοκίνητα και τις ντουντούκες που πουλούν διάφορα πράματα door to door?
...Πο' τζείνοι!

Εφημερίδες!

Να γυρίζουν οκτώ η ώρα το πρωί της Κυριακής ας πούμε τζαι να πουλούν εφημερίδες... Αλλά να μην διαλαλούν τα θέματα. Κανένας δεν θέλει να ξυπνά με πλήρη αναφορά τι είπε ο πρόεδρος, τι του απάντησε ο wannabe πρόεδρος, τι απάντησε στην απάντηση του wannabe προέδρου ο πρόεδρος και πως το σχολίασαν οι αρχηγοί των κομμάτων. (ανατρίχιασα!)

Να βγαίνεις με τις πυτζαμούδες σου, και το φραπέ στο χέρι και να αγοράζεις τις εφημερίδες σου. Ούτε να ντυθείς, ούτε να πας στο περίπτερο, το μακριά, που έχει ελληνικές και ξένες εφημερίδες.

Να έρχονται αυτές να σε βρίσκουν!


Αν ψάχνει κάποιος επαγγελματικό προσανατολισμό, του βρήκα δουλειά!